Текст песни Братчык - Здратаваныя магілы
Просмотров: 41
0 чел. считают текст песни верным
0 чел. считают текст песни неверным
0 чел. считают текст песни верным
0 чел. считают текст песни неверным
На этой странице находится текст песни Братчык - Здратаваныя магілы, а также перевод песни и видео или клип.
Там, дзе Лесбас у пенных карунках прыбою,
Я адчула цябе і на свет нарадзіла.
Вёсны скрыпкай спявалі, а зімы — трубою.
Дзе ж цяпер ты, мой любы, мой добры, мой мілы?
Ты не вер дактарам. Мне не цяжка прыйшлося.
Проста ўзяў мяне вечар, празрысты і сіні.
За труною людзей — нібы ў полі калоссяў,
Лесбас мора вянкоў надаслаў у Афіны.
Мне не цяжка. Мне іншае горка, мой родны,
Што цябе ўладары ліхалецця і ночы,
Баючыся за «Грэцыі роднай свабоду»,
Не пусцілі сюды, каб закрыў ты мне вочы.
Хто ж з іх горшы, мой сыне? Язычнікі злыя
Ці рупліўцы аб славе Хрыстовай і сіле?
На Галгофу калісьці пусцілі Марыю,
А цябе — на магілу маю не пусцілі.
Праз абшары марэй, праз світанні і ночы
Я кажу са сваёй здратаванай магілы:
Ты не плач, маё сонца, мой любы сыночак,
Мой далёкі, мой блізкі, мой бедны, мой мілы.
Я прывыкла да вечных з табой развітанняў,
Войны, турмы, падполле і Грамаса скалы,
Немцы, ўласныя каты і англічане, –
Ўсё жыццё я чакала, бясконца чакала.
Што было мне да вашых сутычак і зброі?
Проста я не хацела знішчэння і смерці,
І маланкі над Грамасам білі не ў хвоі,
Не ў сыноў, а ў маё набалелае сэрца.
Нехта чорную здраду між намі пасеяў,
І пайшлі вы з радзімы ў выгнанне, ў выгнанне.
З доўгай, цяжкай, паўночнай тваёй Адысеі
Я чакала цябе, як чакаюць світання.
І канец. І людскія маўклівыя гурмы.
Толькі ў сэрцы маім не згасае трывога.
Хай праклён на вас, межы, хай праклён на вас, турмы,
Хай праклён на вас, ворагі людства і бога.
Без сыноў, без надзеі, без шчасця, без мая,
Не схіліўшы да скону жаночыя плечы,
Маці-Грэцыя ў муках маіх памірае,
Маці-Грэцыя, маці сыноў чалавечых.
Па зямлі прапаўзаюць гадзюкамі межы
І дапытваюць кожную былку і камень.
На зямлі руднікі, і турэмныя вежы,
І капцы мацярок, што спавіты дратамі.
…Іскра ў цемры згасала. І тут мне здалося:
Ты ішоў да мяне з дабрынёй і адвагай.
На чале тваім — церні, ў далонях — калоссі,
За спіною — бясконцыя гордыя сцягі.
Я люблю, я хачу цябе бачыць, я маці.
Але ўсё ж, пакуль гора зямлі не ў магіле –
Ты не смей, ты са мною не смей сустракацца,
Мой далёкі, мой смелы, мой добры, мой мілы. Petros Anteasu
Where Lesbos in foam lace surf,
I felt you and the world has given birth.
Spring violin sang and winter - pipe.
Where it is now you, my dear, my good, my dear?
You do not trust doctors. I had not difficult.
Just took my evening, clear and blue.
People behind the coffin - like ears in a field,
Lesbos Sea wreaths nadaslav in Athens.
I do not difficult. I am more sad, my dear,
That you are masters of the hard times and the night,
Fearing for "Greece's native freedom"
Not allowed here, so you shut my eyes.
Which of them is worse, my son? Gentile evil
Or workers of the glory of Christ and the power?
Calvary when allowed Mary
And you - my not allowed on the grave.
Mare through spaces through dawn or night
I'm talking with my trampled the grave:
Do not cry, my sun, my favorite son,
My far, my closest, my poor, dear.
I'm used to you the eternal farewell,
War, prisons, underground and Gramasa rocks
Germans own cats and the British -
I was waiting, endlessly waiting for all my life.
What was I up to your fights and weapons?
I just do not want destruction and death,
And lightning struck over Gramasam not pine,
Not sons, but in my aching heart.
Someone black treachery between us sowed,
And you went to the homeland into exile, into exile.
With a long, hard, north of your Odyssey
I waited for you like waiting for dawn.
And the end. And human silent crowd.
Only in my heart it is not quenched anxiety.
Let the curse on you, the borders, let the curse on you, prison,
Let the curse on you, the enemies of humanity and God.
Without sons, without hope, without happiness, without May
Not bowing before the end of women's shoulders,
Mother-Greece in the throes of my dying,
Mother Greece, mother of the sons of men.
On the ground he ran vipers border
And questioned every blade of grass and stone.
On land mines, and the prison tower,
And piles of mothers that twined linen cloths wires.
... The spark in the darkness faded. And then it seemed to me:
You come to me with kindness and courage.
At the head of your - thorns in his hands - ears,
Behind his back - the endless proud flags.
I love, I want to see you, I am a mother.
Yet, while the mountain land that is not in the grave -
You do not dare, you and me do not dare to meet,
My far, my brave, my good, my dear.
Скачать
