АмфiбiяДай мне апошнюю магчымасць услых прамаўчаць,
Давай хутчэй гэта скончым, не пасьпеўшы пачаць.
Мне стала сумна аднаму сустракаць самалёты
Нада мной і ёй... нібыта ляцяць.
А можа зьедзем на другую плянэту, у другі рэгіён,
Там пашанцуе, ёсьць шанец адзін на мільён.
Там пад вокнамі сваімі замес падсланечнікаў
АпантаныГлыбокiя скалы
Высокая мора
Архiдэi вандалы
Опiўм для народа
Не многа не мала
Не свае не чужое
Интэрнаты/вакзалы
Бясконцы блакiтЖыць бы як усе
смяяцца,як дзіцяці.
Вось яно проста чалавечае шчасце
Чакаючы вясны,апошні ідыёт
скрозь адчыненыя вокна рыхтуе свой
палёт.......
У вялікім сэрцы ёсць яшчэ месца,
Вось маё сэрцаКожнага нехта недзе чакае
Дзе гэты "нехта" і хто ен такі
Буду з табою, буду ласкавы
Перад усім
Сціраюцца межы, ірвецца _
Руйнуюцца сцены, струменіцца прамень
Вось мае сэрца, дужа трымай
Толькі нікому не аддавай
Восьмая Восеньціхій вечар легкая трывога
рассмаха сяброука і ворагу міліон
да цябе я зойду толькі не на доуга
адчыні я на некалькі слоу чуешь некалькі слоу
шэрым блакітным глатае дым і пройдзенымі кіламетрамі
на далекім усклоне зустрэнімся мы цінай халоджнай на поу мяжы
шэрым блакітным глатае дым і хто памыліуся ты мне адкажі неба над намі запахла дажджамі воьсмая восень вазьмі
Два пілотыМы два пілоты стырна аднаго
Здагадайся, хто з нас першым пойдзе на дно.
Я новае мейсца на гэтай мапе,
Чарговы шкілет у тваёй шафе.
Марская ліхаманка нас спаткала,
Паламаны гадзіньнік і напою ні грама.
Аднолькавай вышыні нашыя караблі
Драпежная коткаПа-мастацку замятая сляды,
Крадучыся, як драпежная котка,
Не сьвяты ні я і ні ты
Але вольнымі стаць у перспектыве можна
Раз - нямыя людзі, стоп кіна не будзе, гэта
Два - ціха з'ехала мая галава
Тады і тры - гэтую гульню скончым з лікам нуль нуль у нічыю
Жывыя мішэнiПажар у грудзях, у галаве кавардак,
Й апошні аўтобус ад'ехаў у парк.
За ўласным жыццём стаяць у чарзе -
Сесьці за стол
З тузом у рукаве.
Складаюць аматары адзін за адным
Казкі для дарослых аб тым,
Краіна tut.byМаеш свой удзел,
Маеш неба край,
Сьвята кожны дзень,
Як зарабляеш, так атрымай.
Рушым на Майдан,
Хто ня воін - той начальнік,
Здраднік партызан,
Сам сабе кат і выратавальнік.
ЛІНІІДва шляхі палоскамі спляліся
На тонкай грані
У бязмежных водах мы сышліся
Плаўнікамі
Хэй, не адпускай
Халодную маю руку
Шрамы ў нас адныя і
Мой сьветЗнаёмы той боль,спрабуеш быць першым
Намалюй тую ролю, дзе будзеш ты лепшым
М-м-м самы першы
М-м-м самы лепшы
Мабыць хопіць нам марыць
Трымаць у далонях маленькі свой сьвет
Мабыць хопіць нам марыць
Мутныя вочыПераблыталі кім былі,і з маленства навучылі
Хлусіць таленавіта. Ды там утульна, дзе наліта..
Чаму не слухаюцца рукі, і ўжо ногі не трымаюць,
Ад зямлі ад гэтай атрываюць...
Прысьпеў:
Я не забуду ніколі
Твае мутныя вочы,
НебасхілЧас ад часу адчуваю гукі дзіўныя..
Як цябе я зноў губляю, як цяпер мне сорамна..
Небасхіл - света край,тут ці там сам выбірай,
Няма сіл - усё бывай, я ўйду шукаць свой рай...
Мы прачнемся побач разам, адразу і ўсе,
Так трывала твая фраза ў маей галаве..
Небасхіл - света край тут ці там сам выбірай
Пошлы гламурРаптам выдумаў я гульню такую дурную
Там дзе словы раняць мацней за кулю.
Дзяўчына цi хлопец са сваiм цi чужым
Нiякай рознiцы хто ў ложку тваiм.
Ну дзе ж ты дзе мая нiмфа-нiмфаманка?
Разам са мной дыхай свабодна
Без галавы жыць стала так модна
РазрываюМы з табою за мяжою,
а ў іх крылы за спіною.
Усе на нэрвах,тут так трэба
а інакш ніяк.
Прысьпеў:
Мы забіваем тое,што нараджаем,
Куды-та нясемся,але не паспяваем.
Сам-насамДарогі размыла ад солі
Паведамленьні пусьціць па шнурах.
Раскрыць усе паролі, складаць маналёгі
Як быць сам-насам.
Рызыкуе дзень па-за днём
Вар'ятаў-аднадумцаў батальён.
Цэльлю стаць альбо ляцець стралой -
Сэрца стукВеру ў мэты і iмкненнi,
не бачу ўзлеты і падзенні.
І пьяны рух,крыві ў венах рух
і звар'яцелы сэрца стук.
Прысьпеў:
Нам паветра не хапала!
Ты аб гэтым мне спявала.
Там, дзе шчасцеНяма чаго чакаць, але ёсць каго кахаць.
Мне нібыта здаецца блакітным,
Тое, што было і можа быць.
Будзем жыць, будзем піць у гэтым свеце, толькі недзе..
Недзе!!! Там дзе!!! Знойдзем шчасце..
Недзе!!! Там дзе!!! Буду...
ТрескМы одного поля ягоды,
Вместе катились в один сортир.
Аплодисментов не надо было
Плевать мы хотели на весь этот мир.
Литрами спирта,килограммами дури
В очередной раз мы смерть обманули.
Ты же знаешь, Володя,
Мы с тобой герои 21 века.
Хто мы ёсьцьКалі надвор'е наламала,
Сілы пакінулі косткі твае,
Гэта пачатак, а ў ім заўсёды складана
Жаданьні ўтаймаваць, уладкаваць усе свае
Прапісаныя працэдуры,
Перапады тэмпературы
Не застануць нас зьнянацку
ЭпілёгНяма прычын пакутаваць суайчынніку на марную долю:
Вып'е - скардзіцца,
Працьверазее - сьцерпіць.
Пра чужое дазнаецца абавязкова,
Пра сваё не разкажа нікому.
І колькі б ты не засейваў сваю зруйнаваную глебу,
Колькі б не зайздросьціў чужынскім скарбам,
Знайдзі сілы хоць раз узьняць галаву.