Anastasia Moutsatsou все тексты (слова) песен, переводы, видео, клипы

Αγάπη που όλο σου έδινα
Κι από την λάσπη σ' έπλυνα
Γυμνή και μόνη τώρα τριγυρνάς
Ξανά να μάθεις να αγαπάς

Μα εγώ είμαι άρρωστη βαριά
Έρωτας είναι ή συμφορά
Αυτός που ξέρει να αγαπά

Τησ άνοιξησ το πρώτο το κλαράκι
Μου φέρνει αγκαλιά σ' ένα κουτί
Για δώρο ένα νέο βοριαδάκι
Και βρίσκει την καρδιά μου ανοιχτή

Τησ νύχτασ ανθισμένο το λουλούδι
Μοιράζει μυρωδιά ξεχωριστή
Στα χείλη μασ γεννιέται το τραγούδι

Ο ήλιος καίει τη φοινικιά
Κι εγώ στο υπόγειο γλιστρώ
Μέσα από αλάβαστρα φθηνά
Σαν ξωτικό χαμογελά
Σαν ξωτικό χαμογελά

Με βλέμμα σκούρο και υγρό
Το χέρι του κρατά κλειστό

Είναι κάτι δρόμοι
Που κι εμείσ ακόμη
Δεν τουσ περπατήσαμε
Κι όλα αυτά συμβαίνουν
Μια και δεν προσμένουν
Κείνοι που αγαπήσαμε

Είναι κάτι αγάπεσ

Ουρανέ
Πάρε το χρώμα τησ αβύσσου
Και έλα απόψε έλα ντύσου
Και πάρε με
Και πάρε με

Ουρανέ
Πάρε το χρώμα τησ αβύσσου

Είναι οι δρόμοι σκοτεινοί
Κι οι άνθρωποι κρυμμένοι
Άδειες πλατείες
Άδειοι σταθμοί
Καρδιά μου παγωμένη

Έρημη πόλη
Λείπουνε όλοι

Με φρύδια μαζεμένα
Και βλέμμα σκοτεινό
Ο δρόμοσ τησ αγάπησ
Σου φάνηκε βουνό
Ο δρόμοσ τησ αγάπησ
Σου φάνηκε βουνό

Όσα πολλά κι αν πάθεισ

Το πρόσωπό σου σαν μετάξι
Στα χείλη ρόδα κι ευωδιέσ
Θέλει η ψυχή σου να πετάξει
Σαν πασχαλίτσα στισ ροδιέσ

Τον ήλιο τάζουνε δικό σου
Σ' ένα σκισμένο ουρανό
Γίνεται δέντρο ο θυμόσ σου

Με την ψυχή μου προίκα
Ξεκίνησα πρωί
Και τον Ιούδα βρήκα
Ναχει Χριστού μορφή

Μένα σχοινί στο χέρι
Να κάνει προσευχή
Τα μάτια του μαχαίρι

Στην κορυτσά τα καραβάνια
Φεύγουν για γρεβενά
Πέσανε κάτω τα ταβάνια
Κι ο ουρανόσ πουθενά

Κι εγώ ζητιάνοσ σε δυο στράτεσ
Μια εκεί μια εδώ
Λίγο πριν φτάσω στουσ φιλιάτεσ

Γλυκό κρασί κάνουλα χρυσή
Τα χείλη ανοίξανε
Μια αγάπη που κρατούσαν
Για καιρό κλειστή
Και το φιλί κάνει την γιορτή
Ο ουρανόσ φυλάει ζευγάρια
Που έχουνε στα μάτια τη φωτιά
Και τα κερνάει άστρα φυλαχτά

Εγώ όλα τα ήθελα
Δικά μου και των άλλων
Και για δικά μου έλεγα
Τα λόγια των μεγάλων

Εγώ που ορκιζόμουνα
Πάντοτε στην τιμή μου
Ψέματα ήταν οι όρκοι μου

Για τη φωτιά που νιώθουμε
Ξανά μη με ρωτήσεις
Σαν λιγοστέψει θα μπορείς
Μιαν άλλη ν' αγαπήσεις

Για τη φωτιά που ανάψαμε
Στα μάτια αν την κοιτάξεις
Θα σ' απαντήσει μοναχή

Γυναίκεσ μόνεσ αγριολούλουδα τησ γησ τησ νύχτασ ανεμώνεσ
Φθινοπωριάτικησ βροχήσ ατίθασεσ σταγόνεσ
Σκόρπια φωτάκια ζεστασιάσ μεσ στουσ χειμώνεσ

Γυναίκεσ μόνεσ μεσ στα πελάγη τησ ζωήσ ανήσυχεσ γοργόνεσ
Άγνωστεσ δίπλα μασ γνωστέσ και τησ σιωπήσ θαμώνεσ
Απ' τησ αγάπησ τα νησιά οι ροβινσώνεσ

Κοιμήθηκα με δακρυσμένα μάτια
Στου ονείρου μου τα πρώτα σκαλοπάτια
Μεσ στο κρυφό πηγάδι τησ ψυχήσ μου
Αντίλαλο ν' ακούσω τησ φωνήσ μου

Ν' ακούσω μοιρολόγια και κατάρεσ
Αντί για λόγια αγάπησ με κιθάρεσ
Οι πίκρεσ θα με κάνουν νάνι νάνι

Ετούτο το τραγούδι σ' το χαρίζω
Και έτσι εγώ τισ αναμνήσεισ σου θα ορίζω
Όταν θα λεσ πωσ τέρμα μ' έχεισ ξεπεράσει
Μεσ στο μυαλό σου θα χορεύει η κάθε φράση

Σαν καταπέλτησ έτσι μόνο με δυο λόγια
Θα σταματάω στο μυαλό σου όλα τα ρολόγια

Φοβάμαι που νύχτωσε
Τη νύχτα που πλημμύρισε
Τα φώτα που χοροπηδάνε
Τισ αγάπεσ που γυρνάνε
Όλεσ τριγύρω μου πετάνε

Μία μία μια την σταματώ
Τι να κάνω πεσ μου να πιαστώ

Με νανουρίζει τούτη η πόλη
Με τις βαριές τις μυρωδιές
Βλέπω τον Νείλο να κυλάει
Ανάμεσα στις καλαμιές

Κυλάει ήσυχα μπροστά μου
Τον λένε δώρο του Θεού
Όπως το αίμα στο κορμί μου

Όνειρο που φεύγει είν' η ζωή
Μέσα στ' όνειρό μου είσαι και συ
Όνειρο που φεύγει είν' η ζωή
Μέσα στ' όνειρό μου είσαι και συ

Έρχεσαι πάντα το βράδυ
Μελαγχολικά
Σα το στερνό το τρένο του χειμώνα

Τι να σου ράψω εγώ καλέ
Πού σαι σαν το φεγγάρι
Τι λόγια τι παράπονα
Τι άσπρο μαξιλάρι

Ολόκληρο τη μια βραδιά
Σ έχω στην αγκαλιά μου
Την άλλη φέγγεις μια σταλιά

Πεσ μου δυο λόγια τρυφερά καρδιά μου
Δυο λόγια πριν το χωρισμό
Έγινε η νύχτα μαχαιριά καρδιά μου
Κι ο δρόμοσ δίχωσ γυρισμό

Όλα τα δύσκολα ζήσαμε μαζί
Κι όμωσ χανόμαστε την πιο καλή στιγμή

Όλη η ζωή μασ μια σταλιά
Στου φεγγαριού τον μύλο
Γυρίζει και φεγγοβολά
Και γίνεται ουρανόσ

Μα πιο πολύ μια ερημιά
Κι ένασ χαμένοσ ήλιοσ
Γίνεται πιο θαμπόσ

Αν είναι η αγάπη φωσ στη σκοτεινιά
Είσαι το φωσ μου κι η παρηγοριά
Κάθε σου βλέμμα μια γλυκιά πληγή
Κάθε σου λέξη χάδι και φιλί

Όταν τραγουδάσ ψυχή μου
Λόγια που δε λέγονται
Μέσα στη σιωπή του κόσμου

Από τισ άδειεσ μέρεσ
Ζωή σημαδεμένη
Απ' τισ λευκέσ τισ νύχτεσ
Ψυχή μου διψασμένη

Πίνω πίνω
Απ' τουσ χυμούσ σου φωσ μου
Λύνω το αίνιγμα του κόσμου

Ποια θάλασσα σε άρπαξε
Και σ' έκανε δικό τησ
Σε ζήλεψε και σ' έβαλε
Στολίδι στο βυθό τησ

Χειμώνεσ πάντα πρόσμενα
Καράβια ξεχασμένα
Ποια θάλασσα σ' αγάπησε

Χαράζει η μέρα και η πόλη έχει ρεπό
Στη γειτονιά μασ καπνίζει ένα φουγάρο
Κι εγώ σε ζητάω σαν πρωινό τσιγάρο
Και σαν καφέ πικρό και σαν καφέ πικρό

Άδειοι οι δρόμοι δε φάνηκε ψυχή
Και το φεγγάρι μόλισ χάθηκε στη δύση
Και γω σε γυρεύω σαν μοιραία λύση

Για δεσ που μεγαλώνω και παθαίνω
Και τα παθήματά μου δε με μαθαίνουν
Βουτάω στην αγάπη που εξαγνίζει
Κι εκείνη μεσ στο χάοσ με βυθίζει

Δεν είναι η αγάπη σου πυξίδα
Λιμάνια να μου δείξει μαγεμένα
Είναι μια χρυσοστόλιστη παγίδα

Σαν σύννεφο απόψε στη νύχτα θα χαθώ
Να στάξω στα όνειρά μου ξανά να δροσιστώ
Σαν άγγελοσ που η μοίρα του πήρε τα φτερά
Γυρεύω όσα ζητούσα και πέταξαν μακριά

Μα η ελπίδα μεθάει ποια αλήθεια χωράει
Στησ αγάπησ το νου όσο η νύχτα κρατάει
Η καρδιά λαχταράει τ' άστρο του ουρανού

Κάθε στιγμή κάθε ψυχή
είναι δεμένη με μία κλωστή
και ο καιρός χαρταετός
έρχεται πάει λουσμένος στο φως

Ζούμε κι εμείς οι αφελείς
το τέλος μόνο της κάθε γιορτής
για ένα βαλς που μας χρωστάς

Να καιγόμαστε να χανόμαστε
Φλόγα τη φλόγα π' αγαπιόμαστε
Να καιγόμαστε και να σβήνουμε
Στάχτη τη στάχτη μασ ν' αφήνουμε

Κι όλα τα λάθη που 'χω κάνει
Σε σένα να βρούνε λιμάνι
Να βγάλει η αγάπη σου φιρμάνι

Μαύρο μου αστέρι φυλακισμένο
Σαν πέφτει η νύχτα σε περιμένω
Βγάζεισ την πίκρα σου και
Με γλιτώνεισ
Την προσμονή μου ξέρεισ
Ν' ανταμώνεισ
Σ' έμαθα πια

Του πόνου μια παραμονή
Γελούσα στ' αγριοκέρασο
Στ' ανθάκι σου τ' ακέραστο
Του πόνου μια παραμονή
Νόμιζα ρίζα είν' η ζωή
Του πόνου μια παραμονή

Και πού να βρω την πίκρα μου να κλάψω

Στου ονείρου τα περάσματα περνούν τησ καρδιάσ τα πλοία
Χρυσών ανθέμων αποστάγματα να φέρουν απ' την τροία
Με πήρανε κι εμένανε να δω μια πατρίδα ξένη
Κι αυτοί που δάκρυα ληστεύανε με φώναζαν ελένη

Θεέ μου ασ έβρισκα ξανά το χάλκινο δόρυ
Που 'βαψε κόκκινο τησ νιότησ το μεσοφόρι
Θα κάρφωνα τον άνεμο τ' αρώματα να σκορπίσει