Текст песни Askiepak - Ni pychi, ni honaru
Просмотров: 13
0 чел. считают текст песни верным
0 чел. считают текст песни неверным
0 чел. считают текст песни верным
0 чел. считают текст песни неверным
На этой странице находится текст песни Askiepak - Ni pychi, ni honaru, а также перевод песни и видео или клип.
гэта дні
насычаныя на падзеі
што адбіраюць усе твае дзіцячыя мары
калі зь людзей
вылазяць зьверы
і ты перастаеш
зьдзіўляцца акручнасьці
яна становіцца
ўмовай выжываньня
а неба з блакітнага пераўтвараецца ў барвовы фон
над зруйнаванымі дамамі і разбуранымі сем’ямі
гэта дні жалобы па ўсіх ахвярах гвалту
не адчуваю я ў іх ні пыхі, ні гонару
маёй нагі ня будзе ніколі на парадах
дзе мераюцца здольнасьцю ЗАБІЦЬ І БЫЦЬ ЗАБІТЫМ
твой страх
становіцца
прычынаю крыві
на гэта
ніколі не забыцца
і не ўратуе
ніякая аддыкцыя
дэман
знутры
ні за што не супакоіцца
пакуль
ты
не адправішся ўсьлед
за
сваімі
ахвярамі
Дзіўныя пераўтварэньні пачынаюцца адразу ж
пасля перамір’я. Вайна, якая толькі скончылася, якую
ненавідзяць амаль усе салдаты, для тых,
хто выжыў, паступова становіцца найбольшай прыгодай жыцьця.
Яны вяртаюцца ў паўсядзённасьць, якая, калі яны
поўзалі ў акопах, здавалася ім раем.
Яны акунаюцца ў будні зь іхнімі клопатамі і непрыемнасьцямі,
і вайна становіцца чымсьці няпэўным, далёкім, аджытым,
і з-за гэтага яна міжволі прыхарошваецца і скажаецца.
Масавыя забойствы становяцца прыгодамі, у якіх удалося ацалець.
Адчай забываецца, пакуты праясьняюцца,
а сьмерць, якая не зачапіла канкрэтнага чалавека,
стала тым, што заўсёды прысутнічае ў жыцьці: чымсьці абстрактным.
Рэальнасцю яна з’яўляецца толькі тады,
калі б’е блізка ці хапаецца за цябе.
Ветэран вайны, які пад камандаваннем новага лідэра
маршыруе перад помнікам, летась быў пацыфістам.
Цяпер ён востры нацыяналіст.
Новы фюрэр пераўтварае ўспаміны пра вайну
і пачуцьцё таварыскасці, якое было амаль у кожнага,
у гонар за вайну. Хто не нацыяналіст,
той забруджвае памяць пра загінулых гэрояў – гэтых бедных,
выкарыстаных, забітых гэрояў, якія ахвотна яшчэ пажылі б.
Зь якім задавальненнем скінулі б яны правадыра з трыбуны,
дзе ён у гэтую хвіліну трымае прамову, калі б маглі!
Але яны бездапаможныя і знаходзяцца
ва ўласнасьці тысяч камандзіраў,
якія выкарыстоўваюць іх у эгаістычных мэтах,
якія хаваюць іх пад такімі словамі,
як любоў да айчыны і нацыянальнае пачуцьцё.
(тэкст часткі spoken word паводле рамана Эрыха Рэмарка "Чорны абеліск" (пераклад Іны Хоміч) ANY WAR:
these are the days
saturated with events
that take away all your childhood dreams
if of people
the beasts come out
and you stop
marvel at the circles
she becomes
a condition of survival
and the sky turns from blue to a crimson background
over destroyed houses and destroyed families
these are days of mourning for all victims of violence
I feel neither pride nor pride in them
my foot will never be on parades
where they are measured by the ability to KILL AND BE KILLED
your fear
becomes
cause blood
on it
never forget
and will not save
no addiction
demon
from within
nothing to calm down
yet
you
you will not follow
for
their own
victims
Amazing transformations begin immediately
after the armistice. A war that has just ended, which
hate almost all soldiers, for those
the survivor gradually becomes the greatest adventure of a lifetime.
They return to everyday life, which is when they are
crawled in the trenches, it seemed to them a paradise.
They are immersed in everyday life with their worries and troubles,
and war becomes something uncertain, distant, outdated,
and because of this she involuntarily beautifies and distorts herself.
Mass killings become adventures in which they managed to survive.
Despair is forgotten, suffering is clarified,
and death that did not affect a particular person,
has become something that is always present in life: something abstract.
It is a reality only if
when it hits close or grabs you.
A war veteran who is under the command of a new leader
marching in front of the monument, last year was a pacifist.
He is now a sharp nationalist.
The new Fuhrer transforms memories of the war
and a sense of camaraderie that almost everyone had,
in honor of the war. Who is not a nationalist,
it pollutes the memory of the fallen heroes - these poor,
used, killed heroes who would gladly still live.
With what pleasure they would throw the leader from the rostrum,
where he is at this moment giving a speech if they could!
But they are helpless and are
owned by thousands of commanders,
using them for selfish purposes,
hiding them under such words,
as love of country and national feeling.
(text of spoken word based on Erich Remarque's novel The Black Obelisk (translated by Ina Khomich)
Скачать
