Carabao все тексты (слова) песен, переводы, видео, клипы

บางระจันคืนพระจันทร์งามเด่น
ฝนพร่างพรำฉ่ำเย็นเยี่ยมยุทธภูมิสงคราม
มีนายจันหนวดเขี้ยวระบือนาม
รวมพวกขึ้นทวงถามหาความเป็นไท
นิมนต์พระอาจารย์ธรรมโชติ
สละละทิ้งโบสถ์เป็นมิ่งขวัญกำลังใจ
หวังต่อกรทัพพม่าทั้งน้อยใหญ่
ที่ข่มเหงน้ำใจปล้นฆ่าเด็กผู้หญิง

เชยังไม่ตาย เขาอยู่ท้ายรถบรรทุก
เขียนถ้อยคำสนุก ใครบ้างอยากรู้ที่มา
สายตายาวไกล หัวใจทนง
คือผู้ปักธงนำชัยสู่มวลประชา
ไปช่วยฟิเดลคาสโตร์
ปลดปล่อยประเทศคิวบา
พื้นแผ่นดินอันโหยหา
อิสระภาพและความมั่นคง

ดงพญาไฟเมื่อก่อนใครผ่านไปก็ต้องเป็นไข้ป่า
ฝ่าเสือสิงห์ลิงค้างเก้งกวางช้างชะนีพงพีหนาแน่น
แดนดงดินถิ่นนี้มากมีมากมายพันธุ์ไม้หลายพันธุ์
ดงพญาไฟวันเวลาผ่านไปพญาไฟมอดดับ
หายวับไปสิ้นกลายเป็นที่ทำกินพื้นดินเริ่มเตียนโล่ง
ดูโปร่งหูโปร่งตาป่าเหลือน้อยเต็มทน
ดูโปร่งหูโปร่งตาเรียกว่าดงพญาเย็น
พญาเย็น พญาเย็น พญาเย็น พญาใจเย็น

เปลี่ยวใจจังเลยแหงนเงยเห็นจันทร์กระจ่าง
ภาพแห่งความหลังฝังใจชวนให้คิดถึง
จากบ้านมาไกล หวั่นใจให้หวนคำนึง
หัวใจอีกครึ่ง ส่งถึงพี่น้องพ่อแม่
คงอีกไม่นาน หยุดงานชดเชยคราวหน้า
ได้มีเวลา ซื้อหาข้าวของเครื่องใช้
ไปฝากน้องน้อง สิ่งของเป็นกำลังใจ
ด้วยความห่วงใย ฝากไปให้จันทร์ช่วยบอก

ไม่ได้เล่นกีตาร์แค่ห้าวัน
นิ้วที่เคยด้านก็บางลง
ผิวบางบาง ย่อมทำให้เจ็บ
แต่ความเจ็บกายไม่เท่าเจ็บใจ
เจ็บที่ใจมาโดนเขาหลอก
เขาบอกว่ารักรักเราจะตาย
แล้วมาทิ้งเราไป
ทิ้งเราไป ใจฉันไม่ด้านพอ

ถ้าจอห์น เลนนอนยังไม่ตาย
เห็นโลกวุ่นวายในขณะนี้
ด้วยความเป็นศิลปินกวี
คงมีไอเดียละเหี่ยหัวใจ
คือการรังสรรค์ที่ติเพื่อก่อ
เป็นการหยอกล้อที่มีจุดหมาย
ถ้าจอห์น เลนนอนยังไม่ตาย
คงลุกขึ้นมาแต่งเพลง

ค่ำคืนนี้ยังมีดวงดาวเจิดจ้า
คราบท้องฟ้ายังดูสดใส
สุดส่วนของขอบฟ้ากว้างไกล
ไม่มีวันใดมืดมิดสนิทนาน
คราบรอยยิ้มยังแต้มเติมตามใบหน้า
กลิ่นกัญชาโชยมาแต่ไกล
ชั่วชีวิตคิดสั้นทำไม
เสพสิ่งจูงใจให้ร้ายแก่ตัวเราเอง

โห่ ฮี่โห่ ฮิ่โห่ ฮิ่โห่ ฮิ่โหโหย
ชาวนาชาวไร่
อยู่ไปด้วยใจวาดหวัง
เก็บเกี่ยวกันอีกสักครั้ง
ขอบ้างนะผลกำไร
หากฝนไม่ตกมา
เหมือนน้ำตามันตกใน
เกษตรกรส่วนใหญ่

ผมชอบคุณชวน หลีกภัย
ผมรักคุณชวน หลีกภัย
ไม่ว่าคุณชวนจะไปไหน
ไปไหนไปด้วย
ผมชอบคุณชวน หลีกภัย
ผมรักคุณชวน หลีกภัย
ไม่ว่าคุณชวนจะไปไหน
ไปไหนไปด้วย

บอกกับเขาว่าเราแค่เพียงเจ็บใจ
ได้ยินไหมหัวใจ
เจ้าเคยผิดหวัง
ต่อไปนี้ไม่มีไม่มีทาง
อย่ามาง้อขอทีน้ำคำแก้ตัว
ยังหวาดกลัวแผลใจฉันยังจดจำ
ก้าวถลำนับวันยิ่งชอกช้ำ
เมื่อความจริงนั้นปรากฎ

ประตูโรงงานปิดแล้วตัวเรา (ปักกะตูปิดอีกแล้วหรอ)
ก็ถึงคราวหมองหม่น (ปิด)
หนทางมืดมนจะมีกี่คน
มาเข้าใจเห็นใจ
อยู่เพื่องาน ทำเพื่อเงิน (กี่ตังกันเชียวฮะ)
เดือนละไม่เท่าไร (ดอกน้อย)
ไม่พอยาไส้เลี้ยงลูกเลี้ยงเมีย
ก็มีเมียหลายคนนิ

ยามเมื่อฝน หล่นมาฟ้าหม่น
เหม่อลอยไปหัวใจรำพัน
เฝ้าคิดถึง แต่ใครคนนั้น
ที่มอบใจให้เพียงผู้เดียว
หมดลมฝน หล่นใบไม้ร่วง
ความเหน็บหนาวเข้ามาแทนที่
ยิ่งคิดถึง ย่ำยามราตรี
ไม่มีไออุ่นข้างเคียงกาย

จนป่านนี้ไม่มีวี่แวว
เป็นไปแล้วทั้งหญิงและชาย
บ้างก็แร็ปบ้างก็เป็นร็อค
เต้นท่าช็อคท่าชักท่าโชว์
เกิดเมืองนี้ใช่เกิดเมืองไหน
เกิดเมืองไทยต้องเต้นอย่างไทย
เต้นรำวงสามช่าเอาไหม
เต้นตามประสาคนไทย

อุทาหรณ์ของคนรุ่นเก่า
มีชายชราเป็นคนขี้เมา
งานการไม่ทำแกกินแต่เหล้า
กินตั้งแต่เช้า
ทุกวี่วัน
เหตุการณ์ผันแปรให้แบมือขอทาน
ร่อนเร่พเนจรแหล่งที่คนพลุกพล่าน
ร่างกายซูบโซ ผิวตัวดํากร้าน

ไม่กินเบียร์ แต่ชอบเคลียคลอสาว
ไม่กินเหล้า แต่ชอบสาวอะโกโก้
ลุงหริ เป็นนักดนตรีเก่า
ที่ไม่เอาไม่เข้าใจในเพลงใหม่
แกพอใจในลีลาเก่าเก่า
ไม่ยอมเอาลีลาใหม่มาใส่ใจ
ลุงหริ
ลุงหริ

ทั้งทั้งที่ทน ที่ทนทุกข์ทรมาน
แดดเผาเสียจนดํากร้าน
แต่ความสงสารมักวิ่งสวนทาง
สัญญาณไฟจอด ออดอ้อนทําบุญศุลทาน
มีดอกไม้หอมหอม ตูมบาน
มาลัยเป็นพวงสองพวงห้าบาท
แสงแดดแผดร้อน สอดส่องสายตาจับจ้อง
ขาก้าวเดิน ปากป่าวร้อง

เมดอินไทยแลนด์แดนดินไทยเรา
เก็บกันจนเก่าเรามีแต่ของดีดี
มาตั้งแต่ก่อนสุโขทัย
มาลพบุรี อยุธยา ธนบุรี
ยุคสมัยนี้เป็น ไทยรักไทย
เมดอินไทยแลนด์แดนไทยทําเอง
จะร้องรําทําเพลงก็ลํ้าลึกลีลา
ฝรั่งแอบชอบใจแต่คนไทยไม่เห็นค่า

ฟากฟ้ายามเย็นเห็นแสงรำไร
อาทิตย์จะลับโลกไป
พระจันทร์จะโผล่ขึ้นมา
หมู่มวลวิหค
เหินลมอยู่กลางเวหา
จะหลับคืนสู่ชายคา
ชายป่าคือแหล่งพักพิง
แต่น้องนางไยไม่เห็นกลับมา

ขอให้ประชาชนไทย
ได้เป็นคนเลือกนายกอ นายขอ นายคอ
คุณจะเป็นใครก็ได้ ขอให้ประชาชนไทย
ได้เป็นคนเลือกนายกอ นายขอ นายคอ
คุณจะเป็นใครก็ได้ ขอให้ประชาชนไทย
ได้เป็นคนเลือกนายกอ นายขอ นายคอ
คุณจะเป็นใครก็ได้ ขอให้ประชาชนไทย
ได้เป็นคนเลือกนายกอ นายขอ นายคอ

อยากจะบอกด้วยปากจากใจ
ว่าพ่อเป็นสุขแค่ไหน
เมื่อเจ้าได้มีวันนี้
วันที่ลูกจบการศึกษา
แต่งตัวไปรับปริญญา
เป็นนักศึกษาดีกรี
ถึงจะเหนื่อยจะหนักเท่าไหน
จะกู้เขายืมใคร พ่อทุ่มเทเต็มที่

อัดอั้นตันใจ ที่เห็นคนไทยถูกหยามหมิ่น
พม่ามายึดแผ่นดิน โดยมีบิดาให้ท้าย
เพื่อชนชาติปฐพี เพื่อศักดิ์ศรีลูกผู้ชาย
วันนี้สู้ทนขวนขวาย พิชัยสงครามให้ชำนาญ ให้ชำนาญ
ลูกกษัตริย์ขัตติยา
ถูกพม่าคัดไปจำนำ แม้หัวอกต้องชอกช้ำ
แต่จิตใจมั่นคงห้าวหาญ เพื่อคอยลบคำว่าเมืองขึ้น
กลับคืนเมืองไทยตลอดกาล ไม่วาดหวังปาฎิหาริย์

โฮะโฮะโฮะโฮะโฮะโฮะ
โฮะคือแกงทั้งหมด
ที่กินเหลือแล้วเอามาปน
เติมผักให้พอแล้วคน
เอ้าคนคนคนให้เข้ากัน
มันคือความสำเร็จ
ของคนเพื่อถนอมอาหาร
สังคมไทยเวลานี้เป็นแบบนั้น

ความรักความเข้าใจ
ใครจะมีเหมือนฉันบ้าง
ร่างอันโดดเดี่ยวลุยมาโด่โด่
ไม่ใหญ่โตอย่างใครเขา
โหนรถเมล์เรื่อยไป
แฟนก็บ่นว่าลําบาก
อยากจะขี่เก๋งให้มันดูโก้
โธ่จะกินยังไม่มี

อันลูกผู้ชาย ไว้ลายมือนั้นคือยศ
ใช้ดีดกีต้าร์ให้เป็นโน้ตร้องเพลงแหล่
คอยปลุกคอยปล้ำกับสังคมที่ปรวนแปร
ให้พ่อให้แม่ให้พี่น้องได้ร้องตาม
สมญาว่าถึกควายทุย
เสียงกลองเสียงขลุ่ยปลุกวิญญาณ
สมญาว่าถึกควายทุย
ลำนำขับขานผู้ทุกข์เข็ญ

คนป่าคนดอย เรียนน้อยบ้างไม่ได้เรียน
หัดอ่านหัดเขียน เรียนรู้งูงู ปลาปลา
ทุกวี่ทุกวัน ทำงานอาบเหงื่อต่างหน้า
หากินหล่อเลี้ยงกายา ตามประสาคนป่าคนดอย
เป็นหนุ่มเป็นสาว มันเหงาให้คิดออกเรือน
มาอยู่เป็นเพื่อน ช่วยกันหาเผือกหากลอย
เลี้ยงหมูเลี้ยงหมา ถางป่าทำไร่เลื่อนลอย
สร้างวิมานบนดอย เป็นนกน้อยในรังจนจน

เขาทํางานอย่างเหนื่อยหนัก
เพื่อเก็บเงินซื้ออาหาร
ซื้อหยูกยาสารพัน
เสื้อกางเกงไว้สวมใส่
ผิวไหม้เกรียมหนังดํากร้าน
สู้กับงานสู้ทนไหว
ลูกและเมียดังดวงใจ
หนักปานใดไม่หวั่นเกรง

จะมีกี่คน เห็นใจและเข้าใจ
ใครบ้างที่อยากตาย ตกนรกขึ้นสวรรค์
ตาดีช่างฝัน อุดมการณ์ไม่ใช่เรื่องโง่เขลา
แต่ยุคนี้ยุคหนุ่มสาว สาวล่องลอยจนหลงทาง
เหลียวดูผู้คน ยากจนจนเข็ญใจ
แถมยังหลับไหล ซื้อขายได้ด้วยเงิน
เงินคือปัจจัย เอ้าซื้อเสียงกันเข้าไป
เป็นประชาธิปไตย แบบไทยไทยไล่แจกเงิน

ตาตี๋ไต่ต้นตาล
ตาตี๋ตกตาล
ตอตาลตำตูด
ตาตี๋ตกต้นตาล
ตอตาลตำตูด
ตายใต้ต้นตาล
ตาตี๋ไต่ต้นตาล
ตาตี๋ตกตาล

โหนกเลือดชาวนาหมั่นทำนา
บนที่นาเพียงเล็กน้อยของปู่ย่าตายาย
ถึกเป็นควายทุยลุยถากไถ
อยู่กับโหนกมานมนาน
สังขารเริ่มร่วงโรย
สองเพื่อนพลิกผืนนามาเป็นรวง
หนืดคนมีเงินมีเงินทุน
มีโรงงานมีโรงมัน

คุณคุณครับ
ผมมีเรื่องราวมาเล่าบอก
ก็เพื่อตอกย้ำ
ความเป็นไปในสังคมบ้านเรา
เท่าที่ดูมาการศึกษา
นั้นขาดไปวิชาหนึ่ง
จึงเอามาเป็นเพลงบรรเลงบอกไว้
วิชาแพะ

เมื่อแดนดินแม่กันดาร
จิตวิญญาณของก๋งล่องลอย
เก็บเสื่อหมอนของใช้นิดหน่อย
เจ้านกน้อยโผบินจากรัง
ฝ่าคลื่นลม ภูเขา ทะเล
ขึ้นสำเภาที่ใกล้จะพัง
สร้างชีวิตใหม่โพ้นฟากฝั่ง
คือความหวังของจีนสยาม