Marinella все тексты (слова) песен, переводы, видео, клипы

Φεγγάρι στο ταξίδι σου
Ποτέ δε θα ‘σαι μόνο
Γιατί οι ανθρώπινεσ καρδιέσ
Πετούν ψηλά στον πόνο

Φεγγάρι στο ταξίδι σου
Στο μεσουράνημά σου
Τον θέλεισ έναν άνθρωπο

Αγάπη που γυρνάσ που χάνεσαι
Αγάπη που υπάρχεισ που
Αγάπη τι στιγμή που πιάνεσαι
Αγάπη ξεκινάσ γι αλλού

Τισ αμαρτίεσ σου εγώ τισ πληρώνω
Λειώνω στη φλόγα σου σαν να ‘μαι κερί
Μου δίνεισ δάκρυ και πόνο

Και να που φεύγεισ
Κι έκανα όνειρα πωσ θα 'μενεσ μαζί μου
Πλάι σου πίστευα ν' αλλάξει η ζωή μου
Και να που φεύγεισ

Και να που φεύγεισ
Τρέχεισ σαν σύννεφο στον άδειο ουρανό μου
Κι ύστερα ανάμνηση θα μείνεισ στο μυαλό μου

Αχ να ξυπνούσα
Να ξυπνούσα
Τον εαυτό μου άλλο
Να μην τυραννούσα
Αχ να ξυπνούσα
Δίχωσ σκέψεισ
Και δεν πα να ‘χεσ
Όσεσ θέλεισ επισκέψεισ

Κι άλλη μέρα πέρασε να σε περιμένω
Κι άλλο σαββατόβραδο έφυγε χαμένο
Κι ο καημόσ με άρπαξε πάλι απ' τον ώμο
Θάμπωσαν τα μάτια μου να κοιτώ στο δρόμο

Άμα δείτε το φεγγάρι
Να του πείτε να μη βγει
Να μη δει τα δάκρυά μου

Κι άλλη μέρα πέρασε να σε περιμένω
κι άλλο Σαββατόβραδο έφυγε χαμένο
κι ο καημός με άρπαξε πάλι απ' τον ώμο
θάμπωσαν τα μάτια μου να κοιτώ στο δρόμο

Άμα δείτε το φεγγάρι
να του πείτε να μη βγει
να μη δει τα δάκρυά μου

Σε πόνεσ' η καρδιά μου και σε γουστάρει
Se pones’ i kardia mou ke se goustari
My heart suffers for you and likes you
Θέλω τα δυο σου χέρια για μαξιλάρι
thelo ta dyo sou heria gia maksilari
I want your tow hands for pillow
άσε να γείρω απόψε στην αγκαλιά σου
ase na giro apopse stin agalia sou

Άνοιξε πέτρα να κλειστώ
Ήλιοσ να μη ήλιοσ να μη με βλέπει
Αντί για νύφη πρέπει
Πρέπει στα μαύρα να ντυθώ

Άνοιξε πέτρα για να μπω
Χάνω τον άντρα που αγαπώ

Μη σε τρομάζει το παρελθόν μου
Έχω αισθήματα ανθρωπινά
Ποιοσ δεν αμάρτησε σ' αυτόν τον κόσμο
Και δε μετάνοιωσε πικρά

Άπλωσε τα δυο σου χέρια
Δώσ' μου αγάπη και στοργή
Κάνε με να την ξεχάσω

Απόψε σε θέλω σε θέλω ξανά
Μα εσύ πουθενά εδώ γύρω
Απόψε σε θέλω σε θέλω πολύ
Να γίνεισ χαλί και να γείρω

Πικρό είναι το στόμα τσιγάρα σωρό
Και δεν το μπορώ να ησυχάσω
Νεκρό είναι το σώμα κι εσύ πουθενά

Είχεσ βάλει δυο γιασεμιά
Μεσ στα μαλλιά μου σαν άστρα
Κι όρκο μου ‘χεισ δώσει βαρύ
Λύπη πια να μη μασ βρει

Μα μια νύχτα μεσ στην βροχή
Δίχωσ πια ψυχή
Πήρα το στερνό σου φιλί

Μπορεί
Όλα μια μέρα να τελειώσουν
Μπορεί
Να φτάσουμε στον χωρισμό

Μπορεί
Τα χείλη σου να με προδώσουν
Μα δεν μπορεί

Χθεσ αργά
Μου είπεσ μεσ στα σκοτεινά
Καληνύχτα για στερνή φορά
Χθεσ αργά
Στην πόρτα την κλειστή μπροστά
Άφησα την λίγη μου χαρά

Χθεσ αργά

Δε γίνεται να σ' αγαπάω
Μια σκιά να κυνηγάω
Δε γίνεται
Δε γίνεται να ξενυχτάω
Μόνη να ζω και να πονάω
Δε γίνεται

Όσο ζω

Ξέρω με περίμενεσ μα ατέλειωτοσ ο δρόμοσ
Ίσκιο δεν έχει δενδρί για να σταθώ
Έφυγ' η ελπίδα μου και ήρθε το σκοτάδι
Δώσ' μου το χέρι σου φοβάμαι θα χαθώ

Μη μ' αφήνεισ δεν μπορώ να σ'αρνηθώ
Μου 'πεσ πωσ θα 'ρθεισ μα ακόμα καρτερώ
Άστρα τα όνειρα που σβήνουνε το βράδυ

Δεν είναι που φεύγεισ και όλα τελειώνουν
Δεν είναι που τώρα τα μάτια βουρκώνουν
Δεν είναι που μένει σε μένα ο πόνοσ
Και χάνονται οι μέρεσ οι ώρεσ ο χρόνοσ

Μα είναι που πρέπει εγώ να ξεχάσω
Εγώ να πονέσω μονάχη να κλάψω
Μα είναι που πρέπει εγώ να ξεχάσω

Το μερτικό μου απ' τη χαρά
Μου το 'χουν πάρει άλλοι
Γιατί είχα χέρια καθαρά
Και μια καρδιά μεγάλη

Θεέ μου τη δεύτερη φορά
Που θα 'ρθω για να ζήσω
Όσο η καρδιά κι αν λαχταρά

Γύρισε τον δίσκο από την άλλη την πλευρά
Να θυμηθούμε τα παλιά
Και να γιορτάσουμε
Πεσ πωσ δε χωρίσαμε ποτέ εμείσ οι δυο
Κι έλα τον πάγο απ' τισ καρδιέσ μασ
Να τον σπάσουμε

Δίχωσ αγάπη η ζωή

Ήρθα στην πόρτα σου αργά
Με μια πληγή στα στήθια
Κι απ' την καλή σου την καρδιά
Ζητάω μια βοήθεια

Δώσ' μου αγάπη και στοργή
Θέλω να με βοηθήσεισ
Κάποιασ αγάπησ την πληγή

Ξέχασε απόψε ο θεόσ
Να ανάψει το φεγγάρι
Και εγώ φιλώ τα μάτια σου
Γλυκό μου παλικάρι

Δώσ' μου τ' αθάνατο νερό
Δροσιά απ' την καρδιά σου
Χίλιεσ φορέσ να αναστηθώ

Είσαι ποτάμι μια θάλασσα είμαι
Και πάντα κυλάμε μαζί
Κι αν με ρωτήσουν θα πω πωσ κοντά σου
Αξίζει κανένασ να ζει

Αγάπη τησ καρδιάσ μου δακρυσμένη
Παράπονο τ' αγέρα στα νησιά
Τη νύχτα σαν ανοίγει η αγκαλιά σου

Έκλαψα χτεσ σαν μέτρησα
Τισ πίκρεσ τησ ψυχήσ μου
Κι εσύ δεν ήσουν πλάι μου
Αστέρι τησ ζωήσ μου

Έκλαψα χτεσ σαν μέτρησα
Τισ νύχτεσ που 'μαι μόνοσ
Τισ νύχτεσ που σ' αναζητώ

Ένασ ταξιδιώτησ μεσ στην σιγαλιά
Έσκυψε και φίλησε τα πέτρινα σκαλιά
Νύχτα μεσονύχτι έφτασε στο σπίτι
Ένασ ταξιδιώτησ μεσ στην σιγαλιά
Νύχτα μεσονύχτι έφτασε στο σπίτι
Έσκυψε και φίλησε τα πέτρινα σκαλιά

Πέρασε την πόρτα με μια δρασκελιά

Μια κυριακή απόγεμα σαν τώρα
Θα θυμηθείσ την πέτρινη μασ χώρα
Τησ κυριακήσ τισ βόλτεσ θα θυμάσαι
Υποκριτή μη λεσ πωσ δεν λυπάσαι

Έρημο πουλί μια μπουκιά ζωή
Και την πετάσ

Λέγε μου "σ αγαπώ" ξανά
πες το μου να πεθάνω
λέγε μου "σ αγαπώ" γλυκά
ξανά, ξανά και ξανά

Θέλω να τ ακούω να το λες
θέλω να τ ακούω να με καις
θέλω να τ ακούω να το λες

Μασ είδαν να χορεύουμε
Κι είμαστε ευτυχισμένοι
Δε ήταν ούτε όνειρο
Ούτε υπαρκτή στιγμή

Το κάνει η φαντασία μασ
Σαν είναι λυπημένη
Προβάλει αλλιώσ το έρωτα

Την πόρτα μασ βρήκα κλειστή
Και την αυλή μασ ρημαγμένη
Μου το 'πεσ πριν φύγω μια βραδιά
Πωσ θα γυρνούσα μετανοιωμένη

Τώρα που σ' έχασα τι κλαίω
Φταίω εγώ για όλα φταίω

Για σένανε μπορώ να βγω να ζητιανέψω
Κάθε ντροπή ν' αντέξω για σένανε μπορώ
Για σένανε μπορώ να βγω γυμνόσ στουσ δρόμουσ
Αντίθετα στουσ νόμουσ και κάθε ιερό

Για σένανε μπορώ τισ φλέβεσ μου να σκίσω
Το αίμα μου ν' αφήσω να τρέξει σα νερό
Για σένανε μπορώ πατρίδα να προδόσω

Δεν είν' τα μάτια σου μεγάλα,
τόσο βαθιά και γαλανά,
είν' η αγάπη που τα κάνει
όλα αληθινά.
Δεν είν' τα λόγια σου σπουδαία,
λόγια απλά, καθημερινά,
μα είν' η αγάπη που τα κάνει
όλα αληθινά.

Αυτόσ που με χαιρέτησε
Κι αυτόσ που μου γελάει
Ήταν παλιόσ συμμαθητήσ
Ωραίοσ και ειλικρινήσ
Τα ήπιαμε τα είπαμε
Και την αυγούλα πάει

Πωσ είμαι άστατη μου λεσ

Υπάρχουνε δρόμοι που χάνομαι ακόμη
Άγνωστα μέρη δικό μου κενό
Ποιοσ εαυτόσ μου στ' αλήθεια με ξέρει
Αυτόσ που κρύβω που δεν ανοίγω
Κι αν δε σε δω ξεχνώ
Αυτόσ που κρύβω που δεν ανοίγω
Κι αν δε σε βλέπω ξεχνώ

Χαμένη μου αγάπη χαμένη χαρά
Χαμένη μου αγάπη χαμένη χαρά
Τόσα χρόνια μακριά ζούσα στην ξενιτιά
Τόσα χρόνια μακριά ζούσα στην ξενιτιά

Ω μου 'λειψεσ τόσο στην ξενιτιά
Μα ήρθα πάλι κοντά σου
Στη γλυκιά σου αγκαλιά

Κίτρινα φύλλα
Στο δρόμο επάνω
Και τα ίχνη σου χάνω
Και σε ψάχνω παντού

Κίτρινα φύλλα
Εικόνεσ τησ λύπησ
Αχ πόσο μου λείπεισ

Αλλιώσ σε φανταζόμουν
Αλλιώσ σε φανταζόμουν
Σαν ήλιο σε χαρούμενεσ αυλέσ
Πολύ σε χρειαζόμουν
Πολύ σε χρειαζόμουν
Μα ήσουν μια αγάπη απ' τισ πολλέσ

Ήσουν μόνο για μια νύχτα

Τώρα είναι η ώρα
Να δούμε πού μασ βγάζει αυτή η ζωή
Τώρα είναι η ώρα
Και για τουσ δυο να κάνουμε νέα αρχή

Και καλύτερα
Θα λέμε αύριο καλύτερα
Που δεν αφήσαμε τον χρόνο

Σαν τον βράχο στη θάλασσα
Που τον δέρνουν τα κύματα
Μ' έχουν κάνει οι λύπεσ μου
Και τα τόσα χτυπήματα
Είχα ζήσει ένα όνειρο
Που ο έρωτασ το ‘χτισε
Άλλα χέρια σε πήρανε
Και η πίκρα το σκόρπισε

Μισώ τα μάτια μου που σ' αντικρίσανε
Μισώ τα χείλια μου που σε φιλήσανε
Κι είναι το μίσοσ μου ακόμα πιο φαρμάκι
Για την καρδιά μου που 'χεισ κάνει παιγνιδάκι

Κατηγορώ κατηγορώ κατηγορώ
Τον εαυτό μου πρώτα κι ύστερα εσένα
Κατηγορώ που δεν μπορώ τόσο καιρό

Απόψε το κρεβάτι σου
Μονάχος θα το στρώσεις
Και το τρελό γινάτι σου
Πικρά θα το πληρώσεις

Κάτω στα λεμονάδικα
Και στον Άγιο Λευτέρη
Μου είπες λόγια άδικα

Τα βλέφαρά σου γέρνει
Ο ύπνοσ στοργικά
Κι ονείρατα σου φέρνει
Να πάρεισ αγκαλιά

Κοιμήθηκε ο καλόσ μου
Νύχτα κι αστέρια μου
Κι η γλύκα όλου του κόσμου

Όταν σε κοιτώ στα μάτια
Δεν μπορείσ να μου κρυφτείσ
Κάτι σ' έκανε να κλάψεισ
Και να πικραθείσ

Για κοίτα με στα μάτια λοιπόν
Κι εξηγήσου
Που είναι το ζεστό το γλυκό

Κυρά γιώργαινα ο γιώργοσ σου πού πάει
Για πού το 'βαλε και πού το ξενυχτάει
Έβαλε το σκούρο του άναψε το πούρο του
Μπήκε στο αμάξι του και εντάξει του

Ο γιώργοσ είναι πονηρόσ
Κι αυτά που λέει μην τα τρωσ
Από τισ έντεκα και μπροσ

Μεσ στο βάλτο ξεκομμένοι
Δυο φαντάροι, δυο εχθροί
Κι ο αντρέασ σημαδεύει
Στην καρδιά για να τουσ βρει

Μην τουσ ντουφεκάσ αντρέα
Μην τουσ ντουφεκάσ γιατί
Είναι παλληκάρια νέα

Πικρό το βράδυ σκυθρωπό
Αργεί να ξημερώσει
Στο σπίτι μέσα το κλειστό
Ερημιά έχει φυτρώσει

Με πνίγει τούτη η σιωπή
Τούτη η στεναχώρια
Στο δρόμο να 'χουνε γιορτή

Αυτό το άνοιγμα που φαίνεται στα σύννεφα
Θα ζωγραφίσω στην παλάμη μου επάνω
Κι όταν τα χέρια μου αγγίζουνε το σώμα σου
Μ' αυτό το φωσ την παγωνιά σου θα ζεστάνω

Μείνε κοντά μου μείνε
Να πιεισ αγάπη απ' την καρδιά μου
Μείνε κοντά μου μείνε

Να με πάρει κανείσ από το χέρι
Που σαν ήσυχοσ ξέρει να βαδίζει στο χρόνο
Να με πάει σε μέρη
Που γυρνάσ μεσημέρι με το αίσθημα μόνο

Να με πάρει κανείσ απ' τον ώμο
Να θυμάμαι ένα δρόμο
Να τον δω μ' άλλα μάτια

Πωσ να το κάνω το τραγούδι αυτό
Πωσ να το κάνω αυτό που λένε επιτυχία
Να πουν οι άνθρωποι μ' αυτό θα ονειρευτώ
Κι ασ είναι με τη συννεφιά
Μεσοτοιχία

Κάτι ανεβαίνει απ' την ψυχή μου μέχρι εδώ
Απ' τ' αδιέξοδο

Να 'ρθω κοντά σου μου ζητάς
Να σου φέρω να σου δώσω
Το φιλί της ζεστασιάς

Μη μου ζητάς να 'ρθω το βράδυ
Γύρω σκοτάδι και θα χαθώ
Φωτιά η αγάπη σου που καίει
Φλόγα η καρδιά σου και θα καώ

Μια Κυριακή ποιοσ το περίμενε πωσ θα ‘ταν Κυριακή
Μια Κυριακή ήρθεσ με τσίπουρο πιωμένοσ και ρακί
Μπήκεσ και πήρεσ το παιδί μου μια Κυριακή
Βγήκεσ και πήρεσ την ψυχή μου μια Κυριακή

Δεν το μπορώ το προσκεφάλι του το άδειο να θωρώ
Δεν το βαστώ να ‘ναι το στόμα του γαρύφαλλο κλειστό
Κι έλα ξερίζωσ' την καρδιά μου σαν τον ανθό

Μην αργείσ
Ούτε ώρα πια ούτε λεπτό
Μην αργείσ
Φεύγα τρέξε φτάσε τον καιρό
Μην αργείσ
Που να βρω άλλο κουράγιο πια ν' αντέξω
Θα βγω μεσ στουσ δρόμουσ σαν τρελή να τρέξω
Μην αργείσ

Να ‘μαι
Κλαίω πάλι και θυμάμαι
Είμαι μόνη και φοβάμαι
Το σκοτάδι τησ νυχτιάσ

Να ‘μαι
Δεν γυρίζεισ και λυπάμαι
Και την πόρτα μου χτυπάνε

Περνούν τα καλοκαίρια κι οι γιορτές μας,
όλα σαν τρένα βιαστηκά και δεν ξαναγυρνούν.

Περνούν τα πρωινά κι οι Κυριακές μας,
όλα σαν σύννεφα γοργά και δεν ξαναγυρνούν.

Μα εσύ ποτέ, να μη χαθείς ποτέ, ποτέ απ’ τη ζωή μου
γιατί κυλάς όπως το αίμα στο κορμί μου.

Στίχοι:
Σταμάτης Κραουνάκης
Μουσική:
Σταμάτης Κραουνάκης 1. Μαρινέλλα

Κυριακή τον γνώρισα, Κυριακή τον βρήκα
και του παραχώρησα και καρδιά και προίκα.

Τρέξε μάγκα να ρωτήσεισ
Να σου πουν ποια είμαι γω
Είμαι γω γυναίκα φίνα ντερμπεντέρισσα
Που τουσ άντρεσ σαν τα ζάρια τουσ μπεγλέρισα

Πωσ θα γίνω εγώ δική σου
Πάψε να το συζητάσ
Δε γουστάρω τισ παρόλεσ σου 'ξηγήθηκα

Hey hey, what can you say
You might head out to California
Think you got you something to say
Who knows, who cares anyway

Oh no, don't make a stand
You might piss off the government man
He might put a pistol in your hand

Μελαχρινέ ναπολιτάνε
Ο πόλεμοσ είναι φριχτόσ
Εσύ μαχαίρωσεσ τον πάνο
Μετά σε σκότωσε κι αυτόσ

Τώρα κοιμάστε αγκαλιασμένοι
Όπωσ το θέλησε ο θεόσ
Να 'ναι οι λαοί αδελφωμένοι

Πάει ο νώντασ ο καημένοσ
Στη μνήμη του κι αυτή η ζαριά
Χρήστο γιατί είσαι μουτρωμένοσ
Ησύχασε ο νώντασ πια
Αυτόσ που ζει είν' ο χαμένοσ
Σειρά σου ρίξε τη ζαριά

Σαράντα χρόνια παντρεμένοσ

Ό,τι τραγουδώ κι ό,τι ανασαίνω
είναι αυτό που πια δεν περιμένω
παραθύρια, πόρτες και μπαλκόνια
μετρώ ποια ήταν τα καλύτερά μας χρόνια

Λιώνουν οι παλιές φωτογραφίες
έρωτες που γίνανε φιλίες
και μες στο γέλιο η απορία σου

Σάββατο κι απόβραδο και ασετυλίνη
Στην αριστοτέλουσ που γερνάσ
Έβγαζα απ' τισ τσέπεσ μου φλούδεσ μανταρίνι
Σου 'ριχνα στα μάτια να πονάσ

Παίζαν οι μικρότεροι κλέφτεσ κι αστυνόμουσ
Κι ήταν αρχηγόσ η αργυρώ
Και φωτιέσ ανάβανε στουσ απάνω δρόμουσ

Κάθε κήποσ έχει
Μια φωλιά για τα πουλιά
Κάθε δρόμοσ έχει
Μια καρδιά για τα παιδιά

Μα κυρά μου εσύ
Σαν τι να λεσ με την αυγή
Και κοιτάσ τ' αστέρια

Εμείσ θα πάμε στουσ γιαλούσ
Άλλη ζωή να βρούμε
Κι ίσωσ να βρούμε πιο τρελούσ
Τα σοβαρά να πούμε

Εμείσ θα πάμε στουσ γιαλούσ
Κι εκεί θα τραγουδάμε
Κι ασ μασ φωνάζουνε τρελούσ

Κείνεσ τισ ώρεσ που μου λείπεισ
Στισ απουσίεσ τησ αγάπησ
Η μοναξιά μου με σταυρώνει
Στο παραθύρι στο μπαλκόνι
Για να κοιτάζω πότε θα 'ρθεισ

Όπωσ ακριβώσ ανασαίνω
Έτσι σε σκέφτομαι

Αν γεννήθηκεσ για να ‘ρθεισ να με βρεισ
Αν γεννήθηκα για να σε περιμένω
Να μου μάθεισ το τραγούδι τησ ζωήσ
Στόμα στόμα μου γλυκό να σε φιλώ
Δε σε χορταίνω

Όταν λεσ σ' αγαπώ
Η φωνή σου είναι χάδι ερωτικό

Μη χαμηλώνεισ τα μάτια σου στο χώμα
Γλυκιά μου αγάπη συγγνώμη μη ζητάσ
Κι αν η δική μου καρδιά πονά
Θα τη γιατρέψω ξανά

Πάλι θα κλάψω πάλι θα γελάσω
Τι κι αν εσύ χαθείσ
Νύχτεσ πικρέσ το ξέρω θα περάσω

Παλικαράκι μου χλωμό
Μην έρχεσαι μαζί μου
Γιατί είν' ο πόνος μου βουνό
Και θάλασσα η ζωή μου

Δεν έχω το δικαίωμα
Γι' αγάπη να σου λέω
Λάσπη στον ήλιο να πετώ

Αγάπη μου σε σκάλισα στην πέτρα
Στα στήθια μου σε χάραξα πληγή
Στα μάτια μου για κοίταξε και μέτρα
Μια θάλασσα θάλασσα
Η αγάπη κι η στοργή

Όνειρα κι αισθήματα χαρτιά τσαλακωμένα
Δεν υπάρχει τίποτα πέρα από σένα

Σ' απαρνήθηκα τρισ
Κι αν με ρώταγαν κι άλλη
Θα σ' αρνιόμουν και πάλι
Τι να πεισ τι να πεισ

Ρίζεσ νόμιζα έχει
Η αγάπη στη γησ
Μα τι λίγο αντέχει

Σε καρτερώ
Σ' αναζητώ
Σ' αναζητώ που έφυγεσ
Χωρίσ να πεισ μια λέξη
Κι έκανεσ το δάκρυ μου
Σαν ποταμόσ να τρέξει
Σ' αναζητώ

Σήμερα άσε με να σ' αγαπάω σήμερα
Κράτα με στην αγκαλιά σου σήμερα
Κι άσε με να ‘μαι δική σου σήμερα

Ποιοσ ξέρει αύριο
Ίσωσ και να μην υπάρχει αύριο
Και όσα ζήσουμε
Αύριο μπορεί να ξεψυχήσουνε

Να κοιτάσ
Είναι να βάζεισ χρώμα
Να πετάσ
Ράμφοσ να θεσ για στόμα
Να μιλάσ
Μιαν ευχή να σπέρνεισ
Ναγελάσ
Δίνε μην πουλάσ

Αγόρι μου στολίδι μου
Σαν γέρνεισ και μ' αγγίζεισ
Πιο πέρα κι απ' τα πέρατα
Του κόσμου μ' αρμενίζεισ

Σταλιά σταλιά κι αχόρταγα
Τα πίνω τα φιλιά σου
Κουρνιάζω σαν αδύνατο

Πάρ' το το δάκρυ μου να κλαισ
Δεν υπάρχουν πια ντροπέσ
Κι από αύριο θα ζούμε χωριστά
Πάρ' το το δάκρυ μου να κλαισ
Είν' οι ώρεσ μασ μικρέσ
Στα φώτα τησ ζωήσ μασ τα σβηστά

Σταματήσαμε

Ξέχασε απόψε ο θεόσ
Να ανάψει το φεγγάρι
Και εγώ φιλώ τα μάτια σου
Γλυκό μου παλικάρι

Δωσ μου τ'αθάνατο νερό
Δροσιά απ'την καρδιά σου
Χίλιεσ φορέσ να αναστηθώ

Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα
Και τουσ καημούσ που σκέπασε καπνόσ
Η ξενιτιά τα βρήκε αδελφωμένα
Κι οι ξαφνικέσ χαρέσ που ήρθαν για μένα
Ήταν σε δάσοσ μαύρο κεραυνόσ
Κι οι λογισμοί που μπόρεσα για σένα

Και σου μιλώ σ' αυλέσ και σε μπαλκόνια

Ξημερώνει και βραδιάζει
Πάντα στον ίδιο τον σκοπό
Φέρτε μου να πιω
Το ακριβότερο πιοτό
Εγώ πληρώνω
Τα μάτια π' αγαπώ

Κι όταν βλέπεισ ταβερνιάρη

Τα μεσάνυχτα
Όταν σβήνει το φωσ
Από πάνω ο θεόσ
Τ' όνομά σου η σιωπή
Με ξυπνά να μου πει
Τα μεσάνυχτα

Τα μεσάνυχτα

Μην το θαρρείσ ότι μπορείσ
Την αγκαλιά μου πωσ θα λησμονήσεισ
Μην το θαρρείσ ότι μπορείσ
Τον έρωτα μου με μιασ να σβήσεισ

Μη μου το λεσ πωσ δεν πονάσ
Και πωσ καρδιά δεν έχεισ μεσ στα στήθη
Το παρελθόν δεν το ξεχνάσ

Θέλω τόσο να σε δω
Σε ένα τέτοιο ουρανό
Που θα μοιάζεισ μιαν αυγή
Σαν αστέρι λαμπερό
Θέλω τόσο να σε δω
Έχω τόσα να σου πω
Μοναξιά και δειλινό
Στη ζωή εσύ κι εγώ

Λέγε μου «Σ' αγαπώ» ξανά, πες το μου να πεθάνω! Λέγε μου «Σ' αγαπώ» γλυκά, ξανά, ξανά και ξανά! Θέλω να τ' ακούω, να τ' ακούω, να τ' ακούω να το λες! Θέλω να τ' ακούω, να τ' ακούω, να τ' ακούω να με καις! Θέλω να τ' ακούω, να τ' ακούω, να τ' ακούω να το λες! Kαι από 'μένα και από 'μένα ό,τι θες! Θέλω να τ' ακούω, να τ' ακούω, να τ' ακούω να το λες! Θέλω να τ' ακούω, να τ' ακούω, να τ' ακούω κι' όταν κλαις! Θέλω να τ' ακούω, να τ' ακούω, να τ' ακούω να το λες. Kαι από 'μένα και από 'μένα ό,τι θες! Λέγε μου «Σ' αγαπώ» ξανά, πες το μου για να λιώσω! Λέγε μου «Σ' αγαπώ» ζεστά, ξανά, ξανά και ξανά!

Λέγε μου σ' αγαπώ ξανά
Πεσ το μου να πεθάνω
Λέγε μου σ' αγαπώ γλυκά
Ξανά ξανά και ξανά

Θέλω να τ' ακούω να το λεσ
Θέλω να τ' ακούω να με καισ
Θέλω να τ' ακούω να το λεσ

Είμαστε σαν δυο καράβια
Που ξεκίνησαν
Και στο πρώτο τουσ ταξίδι
Τα νερά τα τύλιξαν

Τι να φταίει τι να φταίει
Που δεν πήγαμε μπροστά
Δεν μετρήσαμε το κύμα

Τη βραδιά μου απόψε μη μου τη χαλάσ
Μάθε και λιγάκι να χαμογελάσ
Κάνε λίγο κέφι πιεσ ένα κρασί
Χόρεψε κι εσύ
Τη βραδιά μου απόψε μη μου τη χαλάσ
Γιατί πεισματώνεισ και δε μου μιλάσ;
Άσε με λιγάκι κι εγώ να χαρώ
Κι έμπα στο χορό

Τακ, τικ τακ, τικ τακ
στο τζάμι ένα πουλί χτυπάει
που μέσα στη βροχή πονάει
και μ’ απορία με κοιτάει
γιατί το δάκρυ μου κυλάει.

Αχ πόσο μοιάζουμε εμείς οι δυο
ψυχούλα ψάχνω κι εγώ να βρω

Πεσ πωσ είσαι ένα λουλούδι
Ντελικάτο ευωδιαστό
Και φυσούσε ένασ αέρασ
Μ' ανεξήγητο θυμό

Δε θα έμπαινεσ στον κόπο
Όπωσ τώρα να ρωτάσ
Που να βρω έναν άλλον τόπο

Το παλιό ρολόι του μικρού σταθμού
Στάθηκε στην ώρα του αποχωρισμού
Είχε βασιλέψει και με φίλαγεσ
Κοίταζεσ τα τρένα και δε μίλαγεσ

Χάθηκεσ μέσα στ' απόβραδο
Μέσα στη μπόρα τον καπνό
Και τη νυχτιά

Σ' αυτό το μαύρο τρίστρατο
Άνθοσ δε θα φυτρώσει
Δυο άνθρωποι χωρίζουνε
Προτού να ξημερώσει

Μα ποιοσ θα κάνει το πρώτο βήμα
Το πρώτο βήμα στο χωρισμό
Εσύ ο άντρασ εσύ ξεκίνα

Με συναρπάζεις σαν να βλέπω περιπέτεια
Είσαι υπερένταση που ξέρω τη συνέχεια
Μου είπες πάντα έτσι θα 'μαι μη μ' αγγίζεις θα καείς
Κι όμως τολμώ να σ' αγαπώ ό,τι κι αν πεις

Τολμώ στο ναρκοπέδιο που ζεις να περπατώ
Τολμώ μέσα στο τούνελ που περνάς ν' ακολουθώ
Τολμώ νά 'μαι αντίλαλος δικός σου σ' αγαπώ

Έχω γίνει για όλουσ τώρα μια ξένη
Μέσα μου έχω μια καρδιά που σωπαίνει
Και δε θέλω πια όταν φταίω να πληρώσω
Έχω δώσει ό,τι είχα να δώσω

Είχα γίνει ένα ανθρώπινο ίσωσ
Ξέχασα τι λένε αγάπη τι μίσοσ
Κι όλο λάθη στη ζωή μου είχα κάνει

Εγώ παιδί μου είμαι τρελή
Και λούζομαι μεσ στη βροχή
Όταν οι άλλοι πνίγονται σε μια ψιχάλα
Εγώ παιδί μου είμαι τρελή
Γι' αυτό με πάει το φιλί
'Κει που σε πάνε τα τραγούδια τα μεγάλα

Κι όταν έρχεται το βράδυ τότε απλώνω στο σκοτάδι

Γειτονιά ο δρόμοσ σου στενόσ
Παγωνιά και γκρίζοσ ουρανόσ
Μαύρη ζωή βράδυ πρωί
Για συντροφιά μια συννεφιά
Υπομονή υπομονή υπομονή

Κάντε υπομονή
Κι ο ουρανόσ θα γίνει πιο γαλανόσ

Ζωγραφισμένα στο χαρτί
Τα λόγια σου κρατάω
Ζωγραφισμένα στην καρδιά
Τα μάτια π' αγαπάω
Τα μάτια π' αγαπάω

Σαν βασιλικόσ θ' ανθίσει το λουλούδι μου
Έλα νύχτα για ν' ακούσεισ το τραγούδι μου