NRM все тексты (слова) песен, переводы, видео, клипы

Выпi, мой сябра,
Напярэдаднi сьвята:
Дзесяць год у палоне -
Гэта круглая дата.
Дзесяць год у паўзмроку,
Дзесяць год у паўкроку,
Ад сьляпога выроку...

Пpыдyмай сабе свой сьвет
Пpыдyмай сабе сьвятло
Пpыдyмай свой дождж i сьнег
Пpыдyмай yсiм на злосьць

Прыдумай сабе свой край
Свой дом на сямі вятрах
Прыдумай сабе камін

Дарагія мінчане і госьці сталіцы
Я хачу з вамі думкай сваёй падзяліцца
Карацей, гэта дзіўна, але s'est la vie:
Мы ў сталіцы жывем нібы на дзьве сям'і

Мы жывем адначасова ў двух гарадах
Падваеньне асобы зрывае нам дах.
Дык няўжо ж нам ніколі ня ськлеіць, ня сшыць

Em C Em G
ну карацей я выйшаў ранкам з хаты
зусім здаровы не зусім багаты
іду гляджу на неба ды на глебу
наўпрост і ўбок направа ды налева

Em C* Em G*
наўпрост адно вар'яты ды маньякі

Застрахуй мяне, бацька, ад халоднага ветру,
Ад марозу ды сьнегу застрахуй ты мяне.
Застрахуй мяне, бацька, ад зiмовага сонца,
Ад сьцюдзёнага лёду ты мяне застрахуй.

Халаднее надзея, i зямля халаднее,
i зямля халаднее ўсё хутчэй i хутчэй.
Толькi чорныя дрэвы цягнуць крохкiя пальцы

Радуйцеся, людзi, да халадоў,
Да лютых маразоў,
Няшчадных i пранiзлых, як вострае лязо,
Як вострае лязо.

Радуйцеся, людзi, як да вайны.
Пакуль мы не адны,
Пакуль яшчэ ня страчаныя подыхi вясны,

Am C G F
Мае каханьне забiвае цябе,
Am C G F
Мае каханьне забiвае цябе,
Am C G F
Мае каханьне забiвае цябе
Am C G F
Ляззом салодкiм.

Магутный Божа, ўладар сусьветаў,
вялiкiх сонцаў i сэрц малых,
над Беларусяй, цiхай i ветлай,
рассып праменьне свае хвалы.

Дай спор у працы, у дзённай, шэрай,
на хлеб штодзённы, на родны край,
павагу, сiлу i велiч веры

Маё пакаленье
У цемры расло.
Цяпер яму цемра —
Таксама сьвятло.
Маё пакаленьне
Расло на мяжы
З заслонай жалезнай
У самай душы.

Dm C Am
калі мне будзе сорак зь нечым, ці нават пяцьдзесят
Dm C Am
я буду жыць па-чалавечы, плённа працаваць
G F
я запалю анду сьвячу і красамоўна памаўчу
G Am
і ўсё тады пачну з нуля, ляляляляля

Дарагія мінчане і госці сталіцы,
Я хачу з вамі думкай сваёй падзяліцца,
Карацей, гэта дзіўна, але сэ ля ві,
Мы ў сталіцы жывем нібы на дзве сям'і.

Мы жывем адначасова ў двух гарадах
Падваенне асобы зрывае нам дах.
Дык няўжо ж нам ніколі не склеіць, не сшыць

Дарагія мінчане і госьці сталіцы,
C Am
Я хачу з вамі болем сваім падзяліцца.
Карацей, гэта брыдка, але сэ ля ві,
Мы ў сталіцы жывем нібы на дзьве сям’і.

Припев:
E7 F

Хмарным ранкам выйшаў у краму
І знянацку падумаў пра карму,
У кагосьці душэўная рана,
У кагосьці заўсёды нірвана

Не вядома, што лепей, што горай:
Кепска лятаць ці добра ўпасці.
Хтосьці зараз смяецца ад гора,

Хмарным ранкам выйшаў у краму
І знянацку падумаў пра карму.
У кагосьці душэўная рана,
У кагосьці заўсёды нірвана.

Невядома, што лепей, што горай:
Кепска лётаць ці добра ўпасьці.
Хтосьці зараз сьмяецца ад гора,

Толькi дыхаць мне з кожным днём цяжэй
Паветра зусiм няма,
Колькi не ўдыхай, усё дарма...
Глядзець на брудны горад
I крэмзаць мэмуары...
Ня варта вачэй i ня варта рук.
I я гляджу на зоры
I я гляджу на хмары

Am F G C

Калi мне будзе горача ў лютым,

Am F G C

Калi мне будзе ў лiпенi халодна,

Zdajecca, što zima zastaniecca Nazaŭsiody ŭ nasym miescy
Zdajecca nikoli nas nie sahreje sonca! Biazkonca, jašče ceły miesiac Heta słota, heta ściuža i viecier
Napeŭna nikoli nas nie sahreje sonca, Napeŭna nikoli nas nie sahreje

Prypeŭ:
Sonca dysk vuhollem tleje
Niebakraj pačyrvanieje
Praz chmury j ranak prahlanie dzień

Гэта ня важна - позна ці рана,
Am C G
Важна з кім ідзеш.
Я іду па самым краі -
Пойдзеш - прападзеш.
Hm G A F#m
Прыпеў: Што ў маім сэрцы не прадаецца -
Hm G A

Простыя словы, простыя рэчы:
Хлеб на стале, полымя ў печы.
Гэта так проста, гэта так добра,
Як з галавою залезці пад коўдру.

Простыя словы,
Простыя рэчы,

Вось і насталі
Рэдкія дні –
Нас разглядаюць
Вочы вайны,
Мы не належым
Самі сабе.

Ты не катуй мяне – ратуй мяне,

Ідуць па краіне нібыта краіна чужая.
Пачварныя гімны паўсюдна сьпяваць прымушаюць.
І маюць загад, што ні кроку назад,
І мроіцца ім, што наўкол Сталінград,
І зробяць дакладна ўсё тое, што ім загадаюць.

Краіна-руіна няўклюдна стаіць на каленях.
Пад зоркай Палынам гадуе свае пакаленьні.

Растае, як туман, і зьнікае ў нябыт пакрыёму
Усё тое, чым я ганаруся і што я люблю.
Толькі хочацца верыць, што слоем густым чарназёму
Намаганьні нашыя ў гэтую лягуць зямлю.

Можа быць, яшчэ крок — і ў бездань.
Мы глядзім у твар бядзе.
Але, павер, усе гэтыя песьні —

C G Am F
Вон, соседи по кухне на груди рвут рубахи -
C G C
Значит, жизнь довела до петли...
Вот когда понимаешь, что три черепахи -
Постоянная тяга земли.

Что выходишь ты в город, что залезешь ты в горы,

Калі раптам адчуеш камунальныя пахі
І жыцьцё цябе возьме ў пятлю.
Зразумееш тады, што тры чарапахі
Па ранейшаму цягнуць Зямлю.
Калі выйдзеш у горад, ці залезеш у горы,
І з людзьмі ўсталюеш кантакт.
Зразумееш тады, што і сёньня і ўчора
Наша месца на трох кітах.

У гушчарах, затканых iмглою,
Шэрым змрокам, на золку зару
Ахвяруем табе мы сабою
Кожны дзень, кожны час, Беларусь.

Ахвяруем табе мы сабою
Кожны дзень, кожны час, Беларусь.

Я дакрануся да цеплага ветру
Я буду бачыць у ночы праз цемру
Я зразумею, што ў сьценах есць дзверы
Я зразумею, што ў сьценах есць вокны.

Непрадказальнымi будуць учынкi
Шматкаляровымi зробяцца хмары
Хтосьцi раскажа пра новыя плынi

Будоўля ішла, і рабочы сказаў:
Юрый, пайшлі пасьля зьмены ў спортзал.
А Юрый яму паказаў свой білет:
даруй, Мікалай, я іду на балет.

Юра, ёлкі-палкі, Коля!
Юра, ёлкі-палкі, Коля!
Юра, ёлкі-палкі, Коля!

я еду па восеньскім лісьці, еду я празь дзіцячыя сны,
еду я па пагорках і выспах, па дарогах зімы і вясны.
я еду туды, дзе сьветла, дзе лунае паветраны шар,
дзе ветразь напоўніцца ветрам, дзе сонцам асьветліцца твар.

усё на крыві, усё на касьцях,
усё шматзначнае адназначна!..
я маю свой герб, я маю свой сьцяг,