- Iншым часам
Раніцаю ціхая зіма
Двор зрабіла белым і халодным.
Неяк гэта я не ўпільнаваў,
Не сустрэў яе на падыходзе.
Хоць яшчэ фармальна лістапад,
Але ўжо ўладараць сьнегапады.
Традыцыйна трэба сумаваць
- Дзе мой край
Дзе мой край...
Дзе мой край? Там, дзе вечную песьню пяе Белавежа,
Там, дзе Нёман на захадзе помніць варожую кроў,
Дзе на ўзвышшах Наваградскіх дрэмлюць суровыя вежы
І вішнёвыя хаты глядзяцца ў шырокі Дняпро.
Ты ляжыш там, дзе сіняя Прыпяць ласкава віецца,
- Залатыя страты
Скончылася лета… Не сумуй!
Звыклаю хадою час прастуе,
Ад спакою ён цябе ўратуе,
Ад самоты – сам сябе ўратуй.
Не сумуй… Яшчэ ў тваіх гадах
Верасень – ня першая прыкмета…
Падаюць антонаўкі ў садах.
- Змрок
Змрок пацямнеў за павекамі голымі –
Ані заплюшчыць, ані прымружыць.
Хруснула костка зроку ад полымя,
Цела жывое сапраўднае ружы.
Грукаць у цемру прымусіў ён рукі,
Бачаць у цемры рукі-пачвары!
Хтось яго добра вучыў цярпець мукі,
- Зоркi нашыя
Зоркі нашыя ў небе без нас
Пазнаёміліся выпадкова
Мы якраз на зямлі ў гэты час
Прашапталі спрадвечнае слова
Зоркі нашыя ў небе без нас
Шчырасцю незямной пакляліся.
Мы якраз на зямлі ў гэты час
- Маланка
Маланка, не плач, ты мяне пачакай,
Хацеў бы цябе я правесці ў рай.
Чакае нас шлях праз цернівы гай.
Знайду цябе я, ты проста гукай.
Я іду ў кашулі, ты - у кабатку,
Згубілі мы шлях свой яшчэ напачатку.
Свецяць дзве зоркі ў цёмнай начы.
- Святло Сараева
Паўз абшар галіцкі вые вецер злы.
Рэчы што мы мелі з вадою паплылі.
Як вандроўны статак, быццам птушак сны,
Мы ляцім у далі два сінія лісты.
Не згараюць дровы, не стыне нутро,
Але час ісьці ўжо спаць.
За пагоркам гэным Сараева сьвятло.
- Селязень-птах
Плываў па моры ды не ўмываўся селязень-птах.
Як з табой, сумны, жаласнадумны, сталася так?
Човен да крылаў белых хінуўся, неба чарніў.
Хто ж цябе, сумны, жаласнадумны птах, разлюбіў?
Селязень-птах, селязень-птах,
Як з табой, сумны, сталася так?
- Стары муж
Як пастарэю, буду добра знацца на старым
Вiне i кнiжным пыле.
Як пастарэю, буду чхаць на ўсiх старых, акрым
Сяброў, што нас любiлi.
Набуду пэндзлi, i пергамiн, i туш –
I сяду ля ракi ў чаканнi целаў, душ,
Твой старасвецкi муж...
Свецкi муж.
- Сцяг
Лунае, нескароны, на векавых вятрах,
Наш ад крыві чырвоны
Ад болю белы сьцяг.
Наш бел-чырвона-белы,
Нябесны, вольны, сьмелы,
Наш бел-чырвона-белы
Наш сьцяг, наш сьцяг, наш сьцяг...
- Танец Смерці
Шэсць мiльёнаў сэрцаў сталi дымам у агнi
лЮбая, любАя споведзь – танец на краю хлуснi
Мы будзем танчыць на вясковай плошчы
Й не глязець у дол
Мой анёл
Каханне i нянавiсць – два бакi адной турмы
Iмчацца конi, пуга ляскае, смяемся мы