Габдельфат Сафин все тексты (слова) песен, переводы, видео, клипы

Әкрен генә гомер үтә диеп
Борчыласың әткәй, син, юкка,
Дөнья мәшәкатең артса, әгәр,
Булышырга чакыр, онытма.

Кушымта:
Безнең нәсел бик тиз картаймый ул,
Юкка гына сызлана күңлең.

Син дэ шулай ометлэнэсенме,
Онытылыр эле дисенме?
Югалтудан, сагышлардан тугел,
Онытудан куркам мин сине.

Э син оныт, эйдэ оныта алсан,
Мине онытудан курыкма.
Тик узенне, дустым, тик узенне

Ак күлмәгем, ак күлмәгем
Бер киюдә каралттым.
Яратмавыңны белсәм дә,
Әллә нигә яраттым.

Ак күлмәгем, ак күлмәгем
Итәге зәңгәр бизәк.
Каерылган кош канатыдай

Бәхет белән туды туй бокалын
Хыянәтең ватты телгәләп.
Җиз кыңгырау чыңын хәтерләтеп
Алтын балдак, төштең тәгәрәп.

Алтын балдак, алтын балдак,
Язмышларны булмый ялгап,
Язмышларны булмый ялгап.

Арча, диләр, Арча, диләр,
Арча биек тауларда.
Язмыш адәм балаларын
Йөртә әллә кайларда.

Арча тавы матур булып
Күренә алсу таңнарда.
Сөю гөле бер кайчан да,

Ызгыштан-талаштан
Арыган Җир-ана.
Канкоеш, сугыштан
Ул авыр тын ала.

Без — Адәм уллары,
Без — Һава кызлары,
Серләрне бүлешик,

Карлы буран, карлы буран,
Хич куренми юллар,
Сагышларга кунел кумелэ.
Кузлэрендэ тонган куз яшьлэре
Энже кармы эллэ тугелгэн?

Купме сагыш, купме сагыш,
Жылы тойгыларны

Мин бәхетле диеп яшәү өчен
Очырмамын кулдан бәхет кошын,
Мин бәхетле–кыйблам, үз тормышым,
Илһам бүләк иткән язмышым.

Кушымта:
Бәхет кошым, бәхет кошым,
Китмә очып, китмә очып,

Яратам дисең син өзелеп,
Күрәм мин йөзеңнең алсуын,
Мин дә сине сөям димәгәч,
Сизәм йөрәгеңнең ярсуын.

Кушымта:
Гашыйк ит, үзеңә гашыйк ит,
Газаплавым өчен гафу ит.

Гомер бер генә килә ул
Мәгънәле яшәү кирәк,
Һәркемнең дә күкрәгендә
Тибә бөр генә йөрәк.

Гомер җыр була ала ул
Таба алсаң үз көен.
Илең син диеп сөенсен,

Дөнья бит ул, дөнья бит ул,
Миннән соң да, беләм, калыр.
Мең ел яшәп йолдызлар да
Тәүдә балкыр, азак янар.
Юл күрсәтер адашканга,
Азак күмер булып калыр.

Дөнья бит ул, дөнья бит ул,

Йөзләреңдә сары бар ла
Яннарыңда парың бар
Яныңда парың булсада
Күзләреңнең зары бар

Син син минеке була алмадың
Миндә синеке түгел
Ялгышларны төзәтергә

Рәхимле-шәфкатьле исемең белән
Башлыйм әле изге эшне, Ходаем!
Ярдәм бирсәң, ният кыласым килә,
Ирадәмне төгәл үтәп чыгаем.

Кушымта:
Бар кылучыга киңлегең Галәмнең
Пакь эшләре һәм сәҗдәсе адәмнең

Давылларда очты ал яулыгым,
Бәлки, табалырсың ишкәен.
Яшьләй сөйгән ярым ятка калды,
Әйтегезче, дуслар, нишләем?

Аның йөрәге дә юксынудан
Сызланадыр кебек гомергә.
Ара ераклаша, тик нигәдер

Анда ул,
Анда ул таңнарның
Нәкъ Кырлай өстендә атканы.
Кайда да йөрәктә, йөрәктә,
Төшләргә кереп гел йөдәтә
Нигә соң,
Нигә соң бу Кырлай яклары?!

Күз яшьләре булып яңгыр ява,
Ник елыйсың, болыт, елама,
Зинһар өчен, искә төшермәле,
Авыр бит соң миңа болай да.

Кушымта:
Карлы яңгыр, карлы яңгыр
Тәрәзәмә сылана,

Күгәрченем, син канатым,
Керче минем хәлемә.
Очып барып сәлам әйт син
Әткәем-әнкәемә.

Әйт аларга сагынуымны,
Сагышымны — барсын да,
Ятим үсә, дип, балагыз

Агым сулар кебек гомер узган..
Тоялмыйда уткэн ни ара...
Буген кызым яна тормыш башлый,
Буген бездэ горлэп туй бара

Кызым туе, кызым туе
Дус-туганнар жыелган
Кабатланмас бу табынга

Әй, кычыткан чыпчыгы,
Бигрәк матур кыз идең.
Ут идең, йолдыз идең,
Бигрәк тынгысыз идең.

Кушымта:
Үсмер чакта булган икән
Яратуның чып-чыны.

Озата анасы
Калага баласын.
Бердэн бер баласы -
Анын куз карасы.

Кэрэзле телефон -
Сойлэшу чарасы.
Яши алмас ансыз

Кәтүк түти иртүк торып мичкә яккан,
Черек утын булгангамы, янмый җәфа.

Кәтүк түти тәҗел төшеп суга киткән,
Кайтып җиткәч, абынып егылып, суын түккән.

Кәтүк түти, ник елыйсың авызың җәеп?
Синдә түгел, кызларда да була гаеп.

Таң калып син сылу каршында
Болында чәчәкләр баш ия,
Ал чәчкә таҗыдай назлы да,
Гүзәл дә Зәй кызы Лилия.

Кушымта:
Лилия, һай, сылу Лилия,
Зәй таулары сиңа баш ия,

Күпме таңнар сөеп уятты да,
Төннәр моңы качып киттеләр,
Маңгаема еллар бер-бер артлы
Коеп-коеп чигү чиктеләр.

Кушымта:
Кеше бәхетеннән көнләшмимен,
Кеше кайгысыннан көлмимен,

Күпме таңнар сөеп уятты да,
Төннәр моңы качып киттеләр,
Маңгаема еллар бер-бер артлы
Коеп-коеп чигү чиктеләр.

Кушымта:
Кеше бәхетеннән көнләшмимен,
Кеше кайгысыннан көлмимен,

Йөрәгемне учым белән
Кысып тоткан чакларда,
Киңәш бирәсең йөрәкне
Киләчәккә сакларга.

Сүзләрең хактыр, кадерлем,
Саклану кирәктер ул,
Сакланган йөрәк, әлбәттә,

Барасызмы Минзәләгә,
Мин барам Минзәләгә;
Минзәләне күрер өчен
Йөрәгем өзгәләнә.

Минзәләгә барганым юк,
Юллары такыр, диләр;
Такыр юлда йөреп үскән

Тулган айга карап, чәчләреңне тарап
Моңсу җырлар ләкин җырлама,
Сиңа карыйм да мин, күзем ала алмыйм,
Мин моңланмыйм, җаным моңлана.

Бердәнберем идең, син бәхетем дидең,
Үз бәхетеңә инде соңлама.
Ак моңнарым булып, яна бер ай тулып,

Олы юлның тузанын
Үзем күрдем тузганын.
Белми калдым, сизми калдым
Яшь гомеремнең узганын.

Олы юлның тузанында
Калды минем эзләрем;
Кайда икән яшьлегем, дип,

Кайгы-сагыш басса син кайгырма,
Өметеңне өзмә син, яшә.
Чәчәкләргә күмелеп язлар килә,
Язлар безгә бәхет өләшә.

Кушымта:
Тәрәз каршында үскән шомыртым
Шау чәчәккә батты быел да,

Таныш дисәм–таныш түгел төсле,
Кем булдың син минем юлымда?
Уйламаган җирдән–көтмәгәндә
Чәчәк биреп киттең кулыма.

Кушымта:
Азалия! Азалия!
Иң матуры чәчәкләр арасында,

Яшьлек мизгеленә сыярга,
Көчең җитмәс үзең тыярга.
Кемнәр сине, кемнәр чакыра.
Син бит кызый, утлы ялкында.

Эй, хыялый, сантый кыз бала,
Төн йокыңны синең кем ала.
Белмисең шул ниләр көткәнен,

Йөзләреңдә сары бар ла
Яннарыңда парың бар
Яныңда парың булсада
Күзләреңнең зары бар

Син син минеке була алмадың
Миндә синеке түгел
Ялгышларны төзәтергә

Таныштым бер кыз белән,
Яратуымнан үләм.
Шул кадәр яратуымны
Сипкелләреннән күрәм.

Ялкын чәчен тарыймын,
Күзләренә карыймын.
Битләреннән убә-убә,

Таныштым бер кыз белән,
Яратуымнан үләм.
Шул кадәр яратуымны
Сипкелләреннән күрәм.

Ялкын чәчен тарыймын,
Күзләренә карыймын.
Битләреннән убә-убә,

Кинәт кенә гашыйк булдым
Гөнаһсыз күзләренә,
Серле нурлар чагылды күк
Самими йөзләрендә,
Нигә диеп мин карадым
Син йөзгәндә ак җилдә,
Укучым идең лә минем,
Нигә кердең күңелгә!

Гармунга да биибез лә,
Тальянга да биибез.
Безнең әле күбәләкләр
Кебек чагыбыз дибез.

Кушымта:
Биибез, биибез,
Иң яраткан көебез,

Бу дөньяда син булмасаң
Кемне яратыр идем?
Шатлык, кайгы-сагышымны
Ничек таратыр идем?

Кушымта:
Язмыш җиле мәхәббәтнең
Канатын каермасын.

Әйләнә яфраклар, әйләнә, әйләнә,
Офыкта инде көз шәйләнә.
Без икәү булганда, булганда, булганда
Көзләрем язларга әйләнә.

Кушымта:
Сөюдән башларым әйләнә,
Әйләнә, әйләнә, әйләнә,

Идел ярларына нурлар сибеп
Матур булып ата бездә таң.
Таң шикелле якты Туган илем,
Бәхет биргән җирем — Татарстан

Кая гына китеп,
Кайларга бармадым,
Сагынып кайттым

Бу дөньяда төрле хәл бар
Ярату бар, оныту бар.
Сиңа киләм, тәрәзәңдә,
Тәрәзәңдә утың бар.
Әле ярый, әле ярый
Тәрәзәңдә утың бар.

Бураннарда адаштырып

Название песни “Юлга чыкма әнкәйләрдән фатихалар алмыйча” – “Не выходи в дорогу, не получив благословения матери”

Чәчкәләрдәй назлап безне газиз әнкәй үстергән “Дорогая мама вырастила нас с нежностью как цветы”
Чал төшмәгән еллар аңа, ап-ак калфак кидергән “Время не нанесло седину, надело на неекалфак”

Әнкәйләрнең уй-теләге һәрчак ярдәмче, “Пожелания матерей – всегда помощник”
Юлга чыкма әнкәйләрдән фатихалар алмыйча (х2) ”Не выходи в дорогу, не получив благословения матери”

Әнием иелгән, бөкрәйгән
Тартадыр «уфалла» арбасын.
Шул чаклар исемә төшә дә
Кузгата йөрәгем ярасын.

«Уфалла» арбасы — йөрәгем ярасы.
Чокырлы юллардан ерак ла барасы.
Тормышның нужасы төялгән арбаны

Җәйләргә сөенеп, кызылдан киенеп
Бакчамда үсәләр чияләр.
Безгә күз салыгыз, сокланып калыгыз,
Иң матур чагыбыз, дияләр.

Кушымта:
Кояшка үрелеп кызара чияләр,
Сез икәү, сез икәү пар килгән дияләр.

Шимберемдэ тан сызылган чакта
Тоннен пэрдэлэрен каралап,
Жэйрэп яткан болын ослэреннэн
Ак мамыктай томан тарала.

Болыннарны инлэп Кашык ага (?),
Суга иелеп усэ таллары,
Кагылдашып кайткан кыр казларын

Күптән инде әйтер сүзләрем бар,
Хыялларым күңел түрендә,
Айга барып ачам серләремне,
Ай тапшырсын сиңа серемне.

Кушымта:
Күзләремә бер каравың җитә,
Барлык кайгыларым югала,

Башка төшкән кайгы-шатлыкларны
Әллә бүлешәбез, әллә юк.
Озат инде, озат, кайта алмам озак,
Әллә күрешәбез, әллә юк.

Бала вакыттагы хыялларга
Әллә ирешәбез, әллә юк.
Үрләр көтә алда. Ниләр көтә анда?

Чәчкәләрдәй назлап безне
Газиз әнкәй үстергән.
Чал төшмәгән, еллар аңа
Ап-ак калфак кндергән.

Кушымта:
Әнкәйләрнең уй-теләге
Һәрчак ярдәмче.

Кешеле кунеле - тирэн дингез,
Юлын тапсан, коен да йоз.
Кунел юлы сукмак тугел,
Таптап утсэн - яшьлэнэ куз.

Юллар язам, еллар язам,
Шул юллардан атлап барам.
Бер абынам, тагын торам,

Ничә еллар үткәч, онытылып беткәч
Очраштырдың нигә, әй, язмыш?
Ул төзәлгән яра инде тагын яңа,
Күзләреңдә җавап көтү–сагыш.

Эзлим сүзләр, эзлим, ни дип җавап бирим,
Язмыш, моны ничек аңларга?
Инде гомер үткән, без бүтәннәр икән,

Биек тау башында, авылым каршында
Куп гасырлар шаулый бер агач
Беркем белми анын кайчан туган чагы
Беркем белми анын серлэрен

Тормыш жиле исэ, агач ялгыз усэ
Язлар, кышлар кичэ ялгызы
Кунел хаман тарта туган-ускэн якка

Икәү учак яккан идек,
Ярда балкып калды ул.
Ничә еллар сөю уты
Йөрәкләрдә янды ул.

Кушымта:
Япь-яшь чаклар,
Матур чаклар,

Урамнан ук курэм
Иркэм яран голем,
Ал нурларга торгэн
Ян тэрэзэ тобен.

Ел эйлэнэсе ул
Чэчэктэ утыра,
Жылытып жанымны

Гомер бүләк иттең, ләкин балачагым
Ак биләүдәй назлап төрмәдең.
Балам дигән сүзең тилмереп лә көттем,
Елап чыга идем тәннәрен.

Ташлап киттең, әнкәй,
Ятим иттең, өнкәй,
Ничек түзә синең йөрәгең?

Дэрьялар купканда,
Донья ут йотканда,
Син калсан тоткында,
Мин калсам упкында.

Сабыр ит аз гына,
Ашыкма китэргэ.
Сагыштан яндырма,